Deklination zu «dēvīnctus a um»

Deklination zu «dēvīnctus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
devinct‑e
Adverb Komparativ
devinct‑ius
Adverb Superlativ
devinct‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
devinct‑us
devinct‑a
devinct‑um
Gen. Sg.
devinct‑i
devinct‑ae
devinct‑i
Dat. Sg.
devinct‑o
devinct‑ae
devinct‑o
Akk. Sg.
devinct‑um
devinct‑am
devinct‑um
Abl. Sg.
devinct‑o
devinct‑a
devinct‑o
Nom. Pl.
devinct‑i
devinct‑ae
devinct‑a
Gen. Pl.
devinct‑orum
devinct‑arum
devinct‑orum
Dat. Pl.
devinct‑is
devinct‑is
devinct‑is
Akk. Pl.
devinct‑os
devinct‑as
devinct‑a
Abl. Pl.
devinct‑is
devinct‑is
devinct‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
devinct‑ior
devinct‑ior
devinct‑ius
Gen. Sg.
devinct‑ior‑is
devinct‑ior‑is
devinct‑ior‑is
Dat. Sg.
devinct‑ior‑i
devinct‑ior‑i
devinct‑ior‑i
Akk. Sg.
devinct‑ior‑em
devinct‑ior‑em
devinct‑ius
Abl. Sg.
devinct‑ior‑e
devinct‑ior‑e
devinct‑ior‑e
Nom. Pl.
devinct‑ior‑es
devinct‑ior‑es
devinct‑ior‑a
Gen. Pl.
devinct‑ior‑um
devinct‑ior‑um
devinct‑ior‑um
Dat. Pl.
devinct‑ior‑ibus
devinct‑ior‑ibus
devinct‑ior‑ibus
Akk. Pl.
devinct‑ior‑es
devinct‑ior‑es
devinct‑ior‑a
Abl. Pl.
devinct‑ior‑ibus
devinct‑ior‑ibus
devinct‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
devinct‑issim‑us
devinct‑issim‑a
devinct‑issim‑um
Gen. Sg.
devinct‑issim‑i
devinct‑issim‑ae
devinct‑issim‑i
Dat. Sg.
devinct‑issim‑o
devinct‑issim‑ae
devinct‑issim‑o
Akk. Sg.
devinct‑issim‑um
devinct‑issim‑am
devinct‑issim‑um
Abl. Sg.
devinct‑issim‑o
devinct‑issim‑a
devinct‑issim‑o
Nom. Pl.
devinct‑issim‑i
devinct‑issim‑ae
devinct‑issim‑a
Gen. Pl.
devinct‑issim‑orum
devinct‑issim‑arum
devinct‑issim‑orum
Dat. Pl.
devinct‑issim‑is
devinct‑issim‑is
devinct‑issim‑is
Akk. Pl.
devinct‑issim‑os
devinct‑issim‑as
devinct‑issim‑a
Abl. Pl.
devinct‑issim‑is
devinct‑issim‑is
devinct‑issim‑is