Konjugation zu «cōnfierī, cōnfiō, cōnfactus sum»

Konjugation zu «cōnfierī, cōnfiō, cōnfactus sum»

Präsensstamm

Präs. Ind. Präs. Konj. Imperf. Ind. Imperf. Konj. Fut. I Ind.
1. Pers. Sg.
confi‑o
confi‑a‑m
confi‑eba‑m
confi‑e‑re‑m
confi‑a‑m
2. Pers. Sg.
confi‑s
confi‑a‑s
confi‑eba‑s
confi‑e‑re‑s
confi‑e‑s
3. Pers. Sg.
confi‑t
confi‑a‑t
confi‑eba‑t
confi‑e‑re‑t
confi‑e‑t
1. Pers. Pl.
confi‑mus
confi‑a‑mus
confi‑eba‑mus
confi‑e‑re‑mus
confi‑e‑mus
2. Pers. Pl.
confi‑tis
confi‑a‑tis
confi‑eba‑tis
confi‑e‑re‑tis
confi‑e‑tis
3. Pers. Pl.
confi‑u‑nt
confi‑a‑nt
confi‑eba‑nt
confi‑e‑re‑nt
confi‑e‑nt

Perfektstamm

Perf. Ind. Perf. Konj. Plusquamperf. Ind. Plusquamperf. Konj. Fut. II Ind.
1. Pers. Sg.
confact‑us sum
confact‑us sim
confact‑us eram
confact‑us essem
confact‑us ero
2. Pers. Sg.
confact‑us es
confact‑us sis
confact‑us eras
confact‑us esses
confact‑us eris
3. Pers. Sg.
confact‑us est
confact‑us sit
confact‑us erat
confact‑us esset
confact‑us erit
1. Pers. Pl.
confact‑i sumus
confact‑i simus
confact‑i eramus
confact‑i essemus
confact‑i erimus
2. Pers. Pl.
confact‑i estis
confact‑i sitis
confact‑i eratis
confact‑i essetis
confact‑i eritis
3. Pers. Pl.
confact‑i sunt
confact‑i sint
confact‑i erant
confact‑i essent
confact‑i erunt

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
confi, confiere
confite
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Infinitiv Präs.
confieri
Infinitiv Perf.
confact‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
confactur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse, confore