Deklination zu «imperītus a um»

Deklination zu «imperītus a um»

Adverbien

Adverb Positiv	imperite
Adverb Komparativ	imperitius
Adverb Superlativ	imperitissime

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	imperit‑us	imperit‑a	imperit‑um
Gen. Sg.	imperit‑i	imperit‑ae	imperit‑i
Dat. Sg.	imperit‑o	imperit‑ae	imperit‑o
Akk. Sg.	imperit‑um	imperit‑am	imperit‑um
Abl. Sg.	imperit‑o	imperit‑a	imperit‑o
Nom. Pl.	imperit‑i	imperit‑ae	imperit‑a
Gen. Pl.	imperit‑orum	imperit‑arum	imperit‑orum
Dat. Pl.	imperit‑is	imperit‑is	imperit‑is
Akk. Pl.	imperit‑os	imperit‑as	imperit‑a
Abl. Pl.	imperit‑is	imperit‑is	imperit‑is

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	imperit‑ior	imperit‑ior	imperit‑ius
Gen. Sg.	imperit‑ior‑is	imperit‑ior‑is	imperit‑ior‑is
Dat. Sg.	imperit‑ior‑i	imperit‑ior‑i	imperit‑ior‑i
Akk. Sg.	imperit‑ior‑em	imperit‑ior‑em	imperit‑ius
Abl. Sg.	imperit‑ior‑e	imperit‑ior‑e	imperit‑ior‑e
Nom. Pl.	imperit‑ior‑es	imperit‑ior‑es	imperit‑ior‑a
Gen. Pl.	imperit‑ior‑um	imperit‑ior‑um	imperit‑ior‑um
Dat. Pl.	imperit‑ior‑ibus	imperit‑ior‑ibus	imperit‑ior‑ibus
Akk. Pl.	imperit‑ior‑es	imperit‑ior‑es	imperit‑ior‑a
Abl. Pl.	imperit‑ior‑ibus	imperit‑ior‑ibus	imperit‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	imperit‑issim‑us	imperit‑issim‑a	imperit‑issim‑um
Gen. Sg.	imperit‑issim‑i	imperit‑issim‑ae	imperit‑issim‑i
Dat. Sg.	imperit‑issim‑o	imperit‑issim‑ae	imperit‑issim‑o
Akk. Sg.	imperit‑issim‑um	imperit‑issim‑am	imperit‑issim‑um
Abl. Sg.	imperit‑issim‑o	imperit‑issim‑a	imperit‑issim‑o
Nom. Pl.	imperit‑issim‑i	imperit‑issim‑ae	imperit‑issim‑a
Gen. Pl.	imperit‑issim‑orum	imperit‑issim‑arum	imperit‑issim‑orum
Dat. Pl.	imperit‑issim‑is	imperit‑issim‑is	imperit‑issim‑is
Akk. Pl.	imperit‑issim‑os	imperit‑issim‑as	imperit‑issim‑a
Abl. Pl.	imperit‑issim‑is	imperit‑issim‑is	imperit‑issim‑is