Konjugation zu «praecinere, praecinō, praececinī/praecinuī,-»

Konjugation zu «praecinere, praecinō, praececinī/praecinuī,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
praecin‑o
praecin‑a‑m
praecin‑eba‑m
praecine‑re‑m
praecin‑a‑m
2. Pers. Sg.
praecin‑i‑s
praecin‑a‑s
praecin‑eba‑s
praecine‑re‑s
praecin‑e‑s
3. Pers. Sg.
praecin‑i‑t
praecin‑a‑t
praecin‑eba‑t
praecine‑re‑t
praecin‑e‑t
1. Pers. Pl.
praecin‑i‑mus
praecin‑a‑mus
praecin‑eba‑mus
praecine‑re‑mus
praecin‑e‑mus
2. Pers. Pl.
praecin‑i‑tis
praecin‑a‑tis
praecin‑eba‑tis
praecine‑re‑tis
praecin‑e‑tis
3. Pers. Pl.
praecin‑u‑nt
praecin‑a‑nt
praecin‑eba‑nt
praecine‑re‑nt
praecin‑e‑nt

Perfektstamm Aktiv

Perf. Ind. Akt. Perf. Konj. Akt. Plusquamperf. Ind. Akt. Plusquamperf. Konj. Akt. Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
praececin‑i, praecinu‑i
praececin‑eri‑m, praecinu‑eri‑m
praececin‑era‑m, praecinu‑era‑m
praececin‑isse‑m, praecinu‑isse‑m
praececin‑ero, praecinu‑ero
2. Pers. Sg.
praececin‑isti, praecinu‑isti
praececin‑eri‑s, praecinu‑eri‑s
praececin‑era‑s, praecinu‑era‑s
praececin‑isse‑s, praecinu‑isse‑s
praececin‑eris, praecinu‑eris
3. Pers. Sg.
praececin‑it, praecinu‑it
praececin‑eri‑t, praecinu‑eri‑t
praececin‑era‑t, praecinu‑era‑t
praececin‑isse‑t, praecinu‑isse‑t
praececin‑erit, praecinu‑erit
1. Pers. Pl.
praececin‑imus, praecinu‑imus
praececin‑eri‑mus, praecinu‑eri‑mus
praececin‑era‑mus, praecinu‑era‑mus
praececin‑isse‑mus, praecinu‑isse‑mus
praececin‑erimus, praecinu‑erimus
2. Pers. Pl.
praececin‑istis, praecinu‑istis
praececin‑eri‑tis, praecinu‑eri‑tis
praececin‑era‑tis, praecinu‑era‑tis
praececin‑isse‑tis, praecinu‑isse‑tis
praececin‑eritis, praecinu‑eritis
3. Pers. Pl.
praececin‑erunt, praececin‑ere, praecinu‑erunt, praecinu‑ere
praececin‑eri‑nt, praecinu‑eri‑nt
praececin‑era‑nt, praecinu‑era‑nt
praececin‑isse‑nt, praecinu‑isse‑nt
praececin‑erint, praecinu‑erint

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
praecinens praecinentis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
praecine‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
praecinendus a um, praecinundus a um

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
praecine
praecin‑i‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
praecinere
praecin‑i, praecin‑ier
Infinitiv Perf.
praececin‑isse, praecinu‑isse
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praecinens
praecinens
praecinens
Gen. Sg.
praecinent‑is
praecinent‑is
praecinent‑is
Dat. Sg.
praecinent‑i
praecinent‑i
praecinent‑i
Akk. Sg.
praecinent‑em
praecinent‑em
praecinens
Abl. Sg.
praecinent‑e
praecinent‑e
praecinent‑e
Nom. Pl.
praecinent‑es
praecinent‑es
praecinent‑ia
Gen. Pl.
praecinent‑ium
praecinent‑ium
praecinent‑ium
Dat. Pl.
praecinent‑ibus
praecinent‑ibus
praecinent‑ibus
Akk. Pl.
praecinent‑es, praecinent‑is
praecinent‑es, praecinent‑is
praecinent‑ia
Abl. Pl.
praecinent‑ibus
praecinent‑ibus
praecinent‑ibus

Gerundium

Gen.
praecine‑ndi
Dat.
praecine‑ndo
Akk.
praecine‑ndum
Abl.
praecine‑ndo

Gerundivum

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praecinend‑us, praecinund‑us
praecinend‑a, praecinund‑a
praecinend‑um, praecinund‑um
Gen. Sg.
praecinend‑i, praecinund‑i
praecinend‑ae, praecinund‑ae
praecinend‑i, praecinund‑i
Dat. Sg.
praecinend‑o, praecinund‑o
praecinend‑ae, praecinund‑ae
praecinend‑o, praecinund‑o
Akk. Sg.
praecinend‑um, praecinund‑um
praecinend‑am, praecinund‑am
praecinend‑um, praecinund‑um
Abl. Sg.
praecinend‑o, praecinund‑o
praecinend‑a, praecinund‑a
praecinend‑o, praecinund‑o
Nom. Pl.
praecinend‑i, praecinund‑i
praecinend‑ae, praecinund‑ae
praecinend‑a, praecinund‑a
Gen. Pl.
praecinend‑orum, praecinund‑orum
praecinend‑arum, praecinund‑arum
praecinend‑orum, praecinund‑orum
Dat. Pl.
praecinend‑is, praecinund‑is
praecinend‑is, praecinund‑is
praecinend‑is, praecinund‑is
Akk. Pl.
praecinend‑os, praecinund‑os
praecinend‑as, praecinund‑as
praecinend‑a, praecinund‑a
Abl. Pl.
praecinend‑is, praecinund‑is
praecinend‑is, praecinund‑is
praecinend‑is, praecinund‑is