Konjugation zu «sordēscere, sordēscō, sorduī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	sordesc‑o	sordesc‑a‑m	sordesc‑eba‑m	sordesce‑re‑m	sordesc‑a‑m
2. Pers. Sg.	sordesc‑i‑s	sordesc‑a‑s	sordesc‑eba‑s	sordesce‑re‑s	sordesc‑e‑s
3. Pers. Sg.	sordesc‑i‑t	sordesc‑a‑t	sordesc‑eba‑t	sordesce‑re‑t	sordesc‑e‑t
1. Pers. Pl.	sordesc‑i‑mus	sordesc‑a‑mus	sordesc‑eba‑mus	sordesce‑re‑mus	sordesc‑e‑mus
2. Pers. Pl.	sordesc‑i‑tis	sordesc‑a‑tis	sordesc‑eba‑tis	sordesce‑re‑tis	sordesc‑e‑tis
3. Pers. Pl.	sordesc‑u‑nt	sordesc‑a‑nt	sordesc‑eba‑nt	sordesce‑re‑nt	sordesc‑e‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	sordu‑i	sordu‑eri‑m	sordu‑era‑m	sordu‑isse‑m	sordu‑ero
2. Pers. Sg.	sordu‑isti	sordu‑eri‑s	sordu‑era‑s	sordu‑isse‑s	sordu‑eris
3. Pers. Sg.	sordu‑it	sordu‑eri‑t	sordu‑era‑t	sordu‑isse‑t	sordu‑erit
1. Pers. Pl.	sordu‑imus	sordu‑eri‑mus	sordu‑era‑mus	sordu‑isse‑mus	sordu‑erimus
2. Pers. Pl.	sordu‑istis	sordu‑eri‑tis	sordu‑era‑tis	sordu‑isse‑tis	sordu‑eritis
3. Pers. Pl.	sordu‑erunt, sordu‑ere	sordu‑eri‑nt	sordu‑era‑nt	sordu‑isse‑nt	sordu‑erint