Konjugation zu «īnsonāre, īnsonō, īnsonuī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	inson‑o	inson‑e‑m	insona‑ba‑m	insona‑re‑m	insona‑b‑o
2. Pers. Sg.	insona‑s	inson‑e‑s	insona‑ba‑s	insona‑re‑s	insona‑bi‑s
3. Pers. Sg.	insona‑t	inson‑e‑t	insona‑ba‑t	insona‑re‑t	insona‑bi‑t
1. Pers. Pl.	insona‑mus	inson‑e‑mus	insona‑ba‑mus	insona‑re‑mus	insona‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	insona‑tis	inson‑e‑tis	insona‑ba‑tis	insona‑re‑tis	insona‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	insona‑nt	inson‑e‑nt	insona‑ba‑nt	insona‑re‑nt	insona‑bu‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	insonu‑i	insonu‑eri‑m	insonu‑era‑m	insonu‑isse‑m	insonu‑ero
2. Pers. Sg.	insonu‑isti	insonu‑eri‑s	insonu‑era‑s	insonu‑isse‑s	insonu‑eris
3. Pers. Sg.	insonu‑it	insonu‑eri‑t	insonu‑era‑t	insonu‑isse‑t	insonu‑erit
1. Pers. Pl.	insonu‑imus	insonu‑eri‑mus	insonu‑era‑mus	insonu‑isse‑mus	insonu‑erimus
2. Pers. Pl.	insonu‑istis	insonu‑eri‑tis	insonu‑era‑tis	insonu‑isse‑tis	insonu‑eritis
3. Pers. Pl.	insonu‑erunt, insonu‑ere	insonu‑eri‑nt	insonu‑era‑nt	insonu‑isse‑nt	insonu‑erint