Konjugation zu «dispudēre, dispudet, dispuduit,-»

Konjugation zu «dispudēre, dispudet, dispuduit,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.
dispude‑t
dispude‑a‑t
dispude‑ba‑t
dispude‑re‑t
dispude‑bi‑t
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.

Perfektstamm Aktiv

Perf. Ind. Akt. Perf. Konj. Akt. Plusquamperf. Ind. Akt. Plusquamperf. Konj. Akt. Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.
dispudu‑it
dispudu‑eri‑t
dispudu‑era‑t
dispudu‑isse‑t
dispudu‑erit
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
dispudere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.