Deklination zu «excūsātus a um»

Deklination zu «excūsātus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
excusate
Adverb Komparativ
excusatius
Adverb Superlativ
excusat‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
excusat‑us
excusat‑a
excusat‑um
Gen. Sg.
excusat‑i
excusat‑ae
excusat‑i
Dat. Sg.
excusat‑o
excusat‑ae
excusat‑o
Akk. Sg.
excusat‑um
excusat‑am
excusat‑um
Abl. Sg.
excusat‑o
excusat‑a
excusat‑o
Nom. Pl.
excusat‑i
excusat‑ae
excusat‑a
Gen. Pl.
excusat‑orum
excusat‑arum
excusat‑orum
Dat. Pl.
excusat‑is
excusat‑is
excusat‑is
Akk. Pl.
excusat‑os
excusat‑as
excusat‑a
Abl. Pl.
excusat‑is
excusat‑is
excusat‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
excusat‑ior
excusat‑ior
excusat‑ius
Gen. Sg.
excusat‑ior‑is
excusat‑ior‑is
excusat‑ior‑is
Dat. Sg.
excusat‑ior‑i
excusat‑ior‑i
excusat‑ior‑i
Akk. Sg.
excusat‑ior‑em
excusat‑ior‑em
excusat‑ius
Abl. Sg.
excusat‑ior‑e
excusat‑ior‑e
excusat‑ior‑e
Nom. Pl.
excusat‑ior‑es
excusat‑ior‑es
excusat‑ior‑a
Gen. Pl.
excusat‑ior‑um
excusat‑ior‑um
excusat‑ior‑um
Dat. Pl.
excusat‑ior‑ibus
excusat‑ior‑ibus
excusat‑ior‑ibus
Akk. Pl.
excusat‑ior‑es
excusat‑ior‑es
excusat‑ior‑a
Abl. Pl.
excusat‑ior‑ibus
excusat‑ior‑ibus
excusat‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
excusat‑issim‑us
excusat‑issim‑a
excusat‑issim‑um
Gen. Sg.
excusat‑issim‑i
excusat‑issim‑ae
excusat‑issim‑i
Dat. Sg.
excusat‑issim‑o
excusat‑issim‑ae
excusat‑issim‑o
Akk. Sg.
excusat‑issim‑um
excusat‑issim‑am
excusat‑issim‑um
Abl. Sg.
excusat‑issim‑o
excusat‑issim‑a
excusat‑issim‑o
Nom. Pl.
excusat‑issim‑i
excusat‑issim‑ae
excusat‑issim‑a
Gen. Pl.
excusat‑issim‑orum
excusat‑issim‑arum
excusat‑issim‑orum
Dat. Pl.
excusat‑issim‑is
excusat‑issim‑is
excusat‑issim‑is
Akk. Pl.
excusat‑issim‑os
excusat‑issim‑as
excusat‑issim‑a
Abl. Pl.
excusat‑issim‑is
excusat‑issim‑is
excusat‑issim‑is