Konjugation zu «antistāre, antistō, antistetī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	antist‑o	antist‑e‑m	antista‑ba‑m	antista‑re‑m	antista‑b‑o
2. Pers. Sg.	antista‑s	antist‑e‑s	antista‑ba‑s	antista‑re‑s	antista‑bi‑s
3. Pers. Sg.	antista‑t	antist‑e‑t	antista‑ba‑t	antista‑re‑t, antestaret	antista‑bi‑t
1. Pers. Pl.	antista‑mus	antist‑e‑mus	antista‑ba‑mus	antista‑re‑mus	antista‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	antista‑tis	antist‑e‑tis	antista‑ba‑tis	antista‑re‑tis	antista‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	antista‑nt	antist‑e‑nt	antista‑ba‑nt	antista‑re‑nt	antista‑bu‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	antistet‑i	antistet‑eri‑m	antistet‑era‑m	antistet‑isse‑m	antistet‑ero
2. Pers. Sg.	antistet‑isti	antistet‑eri‑s	antistet‑era‑s	antistet‑isse‑s	antistet‑eris
3. Pers. Sg.	antistet‑it	antistet‑eri‑t	antistet‑era‑t	antistet‑isse‑t	antistet‑erit
1. Pers. Pl.	antistet‑imus	antistet‑eri‑mus	antistet‑era‑mus	antistet‑isse‑mus	antistet‑erimus
2. Pers. Pl.	antistet‑istis	antistet‑eri‑tis	antistet‑era‑tis	antistet‑isse‑tis	antistet‑eritis
3. Pers. Pl.	antistet‑erunt, antistet‑ere	antistet‑eri‑nt	antistet‑era‑nt	antistet‑isse‑nt	antistet‑erint