Konjugation zu «collīmitāre, collīmitō,-,-»

Konjugation zu «collīmitāre, collīmitō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
collimit‑o
collimit‑e‑m
collimita‑ba‑m
collimita‑re‑m
collimita‑b‑o
2. Pers. Sg.
collimita‑s
collimit‑e‑s
collimita‑ba‑s
collimita‑re‑s
collimita‑bi‑s
3. Pers. Sg.
collimita‑t
collimit‑e‑t
collimita‑ba‑t
collimita‑re‑t
collimita‑bi‑t
1. Pers. Pl.
collimita‑mus
collimit‑e‑mus
collimita‑ba‑mus
collimita‑re‑mus
collimita‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
collimita‑tis
collimit‑e‑tis
collimita‑ba‑tis
collimita‑re‑tis
collimita‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
collimita‑nt
collimit‑e‑nt
collimita‑ba‑nt
collimita‑re‑nt
collimita‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
collimitans collimitantis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
collimita‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
collimita‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
collimita
collimita‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
collimitare
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
collimitans
collimitans
collimitans
Gen. Sg.
collimitant‑is
collimitant‑is
collimitant‑is
Dat. Sg.
collimitant‑i
collimitant‑i
collimitant‑i
Akk. Sg.
collimitant‑em
collimitant‑em
collimitans
Abl. Sg.
collimitant‑e
collimitant‑e
collimitant‑e
Nom. Pl.
collimitant‑es
collimitant‑es
collimitant‑ia
Gen. Pl.
collimitant‑ium
collimitant‑ium
collimitant‑ium
Dat. Pl.
collimitant‑ibus
collimitant‑ibus
collimitant‑ibus
Akk. Pl.
collimitant‑es, collimitant‑is
collimitant‑es, collimitant‑is
collimitant‑ia
Abl. Pl.
collimitant‑ibus
collimitant‑ibus
collimitant‑ibus

Gerundium

Gen.
collimita‑ndi
Dat.
collimita‑ndo
Akk.
collimita‑ndum
Abl.
collimita‑ndo