Konjugation zu «cūdere, cūdō, cūsī/cūdī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	cud‑o	cud‑a‑m	cud‑eba‑m	cude‑re‑m	cud‑a‑m
2. Pers. Sg.	cud‑i‑s	cud‑a‑s	cud‑eba‑s	cude‑re‑s	cud‑e‑s
3. Pers. Sg.	cud‑i‑t	cud‑a‑t	cud‑eba‑t	cude‑re‑t	cud‑e‑t
1. Pers. Pl.	cud‑i‑mus	cud‑a‑mus	cud‑eba‑mus	cude‑re‑mus	cud‑e‑mus
2. Pers. Pl.	cud‑i‑tis	cud‑a‑tis	cud‑eba‑tis	cude‑re‑tis	cud‑e‑tis
3. Pers. Pl.	cud‑u‑nt	cud‑a‑nt	cud‑eba‑nt	cude‑re‑nt	cud‑e‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	cus‑i, cud‑i	cus‑eri‑m, cud‑eri‑m	cus‑era‑m, cud‑era‑m	cus‑isse‑m, cud‑isse‑m	cus‑ero, cud‑ero
2. Pers. Sg.	cus‑isti, cud‑isti	cus‑eri‑s, cud‑eri‑s	cus‑era‑s, cud‑era‑s	cus‑isse‑s, cud‑isse‑s	cus‑eris, cud‑eris
3. Pers. Sg.	cus‑it, cud‑it	cus‑eri‑t, cud‑eri‑t	cus‑era‑t, cud‑era‑t	cus‑isse‑t, cud‑isse‑t	cus‑erit, cud‑erit
1. Pers. Pl.	cus‑imus, cud‑imus	cus‑eri‑mus, cud‑eri‑mus	cus‑era‑mus, cud‑era‑mus	cus‑isse‑mus, cud‑isse‑mus	cus‑erimus, cud‑erimus
2. Pers. Pl.	cus‑istis, cud‑istis	cus‑eri‑tis, cud‑eri‑tis	cus‑era‑tis, cud‑era‑tis	cus‑isse‑tis, cud‑isse‑tis	cus‑eritis, cud‑eritis
3. Pers. Pl.	cus‑erunt, cus‑ere, cud‑erunt, cud‑ere	cus‑eri‑nt, cud‑eri‑nt	cus‑era‑nt, cud‑era‑nt	cus‑isse‑nt, cud‑isse‑nt	cus‑erint, cud‑erint