Konjugation zu «dehortārī, dehortor, dehortātus sum»

Konjugation zu «dehortārī, dehortor, dehortātus sum»

Präsensstamm

Präs. Ind. Präs. Konj. Imperf. Ind. Imperf. Konj. Fut. I Ind.
1. Pers. Sg.
dehort‑or
dehort‑e‑r
dehorta‑ba‑r
dehorta‑re‑r
dehorta‑b‑or
2. Pers. Sg.
dehorta‑ris, dehorta‑re
dehort‑e‑ris, dehort‑e‑re
dehorta‑ba‑ris, dehorta‑ba‑re
dehorta‑re‑ris, dehorta‑re‑re
dehorta‑be‑ris, dehorta‑be‑re
3. Pers. Sg.
dehorta‑tur
dehort‑e‑tur
dehorta‑ba‑tur
dehorta‑re‑tur
dehorta‑bi‑tur
1. Pers. Pl.
dehorta‑mur
dehort‑e‑mur
dehorta‑ba‑mur
dehorta‑re‑mur
dehorta‑bi‑mur
2. Pers. Pl.
dehorta‑mini
dehort‑e‑mini
dehorta‑ba‑mini
dehorta‑re‑mini
dehorta‑bi‑mini
3. Pers. Pl.
dehorta‑ntur
dehort‑e‑ntur
dehorta‑ba‑ntur
dehorta‑re‑ntur
dehorta‑bu‑ntur

Perfektstamm

Perf. Ind. Perf. Konj. Plusquamperf. Ind. Plusquamperf. Konj. Fut. II Ind.
1. Pers. Sg.
dehortat‑us sum
dehortat‑us sim
dehortat‑us eram
dehortat‑us essem
dehortat‑us ero
2. Pers. Sg.
dehortat‑us es
dehortat‑us sis
dehortat‑us eras
dehortat‑us esses
dehortat‑us eris
3. Pers. Sg.
dehortat‑us est
dehortat‑us sit
dehortat‑us erat
dehortat‑us esset
dehortat‑us erit
1. Pers. Pl.
dehortat‑i sumus
dehortat‑i simus
dehortat‑i eramus
dehortat‑i essemus
dehortat‑i erimus
2. Pers. Pl.
dehortat‑i estis
dehortat‑i sitis
dehortat‑i eratis
dehortat‑i essetis
dehortat‑i eritis
3. Pers. Pl.
dehortat‑i sunt
dehortat‑i sint
dehortat‑i erant
dehortat‑i essent
dehortat‑i erunt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs.
dehortans dehortantis
Part. Fut.
dehortaturus a um
Part. Perf.
dehortatus a um
Gerundium
dehorta‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
dehorta‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
dehorta‑re
dehorta‑mini
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Infinitiv Präs.
dehortari
Infinitiv Perf.
dehortat‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
dehortatur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
dehortans
dehortans
dehortans
Gen. Sg.
dehortant‑is
dehortant‑is
dehortant‑is
Dat. Sg.
dehortant‑i
dehortant‑i
dehortant‑i
Akk. Sg.
dehortant‑em
dehortant‑em
dehortans
Abl. Sg.
dehortant‑e
dehortant‑e
dehortant‑e
Nom. Pl.
dehortant‑es
dehortant‑es
dehortant‑ia
Gen. Pl.
dehortant‑ium
dehortant‑ium
dehortant‑ium
Dat. Pl.
dehortant‑ibus
dehortant‑ibus
dehortant‑ibus
Akk. Pl.
dehortant‑es, dehortant‑is
dehortant‑es, dehortant‑is
dehortant‑ia
Abl. Pl.
dehortant‑ibus
dehortant‑ibus
dehortant‑ibus

Partizip Perfekt Passiv (PPP)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
dehortat‑us
dehortat‑a
dehortat‑um
Gen. Sg.
dehortat‑i
dehortat‑ae
dehortat‑i
Dat. Sg.
dehortat‑o
dehortat‑ae
dehortat‑o
Akk. Sg.
dehortat‑um
dehortat‑am
dehortat‑um
Abl. Sg.
dehortat‑o
dehortat‑a
dehortat‑o
Nom. Pl.
dehortat‑i
dehortat‑ae
dehortat‑a
Gen. Pl.
dehortat‑orum
dehortat‑arum
dehortat‑orum
Dat. Pl.
dehortat‑is
dehortat‑is
dehortat‑is
Akk. Pl.
dehortat‑os
dehortat‑as
dehortat‑a
Abl. Pl.
dehortat‑is
dehortat‑is
dehortat‑is

Partizip Futur Aktiv

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
dehortatur‑us
dehortatur‑a
dehortatur‑um
Gen. Sg.
dehortatur‑i
dehortatur‑ae
dehortatur‑i
Dat. Sg.
dehortatur‑o
dehortatur‑ae
dehortatur‑o
Akk. Sg.
dehortatur‑um
dehortatur‑am
dehortatur‑um
Abl. Sg.
dehortatur‑o
dehortatur‑a
dehortatur‑o
Nom. Pl.
dehortatur‑i
dehortatur‑ae
dehortatur‑a
Gen. Pl.
dehortatur‑orum
dehortatur‑arum
dehortatur‑orum
Dat. Pl.
dehortatur‑is
dehortatur‑is
dehortatur‑is
Akk. Pl.
dehortatur‑os
dehortatur‑as
dehortatur‑a
Abl. Pl.
dehortatur‑is
dehortatur‑is
dehortatur‑is

Gerundium

Gen.
dehorta‑ndi
Dat.
dehorta‑ndo
Akk.
dehorta‑ndum
Abl.
dehorta‑ndo