Deklination zu «absurdus a um»

Deklination zu «absurdus a um»

Adverbien

Adverb Positiv	absurd‑e
Adverb Komparativ	absurd‑ius
Adverb Superlativ	absurd‑issim‑e

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	absurd‑us	absurd‑a	absurd‑um
Gen. Sg.	absurd‑i	absurd‑ae	absurd‑i
Dat. Sg.	absurd‑o	absurd‑ae	absurd‑o
Akk. Sg.	absurd‑um	absurd‑am	absurd‑um
Abl. Sg.	absurd‑o	absurd‑a	absurd‑o
Nom. Pl.	absurd‑i	absurd‑ae	absurd‑a
Gen. Pl.	absurd‑orum	absurd‑arum	absurd‑orum
Dat. Pl.	absurd‑is	absurd‑is	absurd‑is
Akk. Pl.	absurd‑os	absurd‑as	absurd‑a
Abl. Pl.	absurd‑is	absurd‑is	absurd‑is

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	absurd‑ior	absurd‑ior	absurd‑ius
Gen. Sg.	absurd‑ior‑is	absurd‑ior‑is	absurd‑ior‑is
Dat. Sg.	absurd‑ior‑i	absurd‑ior‑i	absurd‑ior‑i
Akk. Sg.	absurd‑ior‑em	absurd‑ior‑em	absurd‑ius
Abl. Sg.	absurd‑ior‑e	absurd‑ior‑e	absurd‑ior‑e
Nom. Pl.	absurd‑ior‑es	absurd‑ior‑es	absurd‑ior‑a
Gen. Pl.	absurd‑ior‑um	absurd‑ior‑um	absurd‑ior‑um
Dat. Pl.	absurd‑ior‑ibus	absurd‑ior‑ibus	absurd‑ior‑ibus
Akk. Pl.	absurd‑ior‑es	absurd‑ior‑es	absurd‑ior‑a
Abl. Pl.	absurd‑ior‑ibus	absurd‑ior‑ibus	absurd‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	absurd‑issim‑us	absurd‑issim‑a	absurd‑issim‑um
Gen. Sg.	absurd‑issim‑i	absurd‑issim‑ae	absurd‑issim‑i
Dat. Sg.	absurd‑issim‑o	absurd‑issim‑ae	absurd‑issim‑o
Akk. Sg.	absurd‑issim‑um	absurd‑issim‑am	absurd‑issim‑um
Abl. Sg.	absurd‑issim‑o	absurd‑issim‑a	absurd‑issim‑o
Nom. Pl.	absurd‑issim‑i	absurd‑issim‑ae	absurd‑issim‑a
Gen. Pl.	absurd‑issim‑orum	absurd‑issim‑arum	absurd‑issim‑orum
Dat. Pl.	absurd‑issim‑is	absurd‑issim‑is	absurd‑issim‑is
Akk. Pl.	absurd‑issim‑os	absurd‑issim‑as	absurd‑issim‑a
Abl. Pl.	absurd‑issim‑is	absurd‑issim‑is	absurd‑issim‑is