Konjugation zu «convalidāre, convalidō, convalidāvī, convalidātum»

Konjugation zu «convalidāre, convalidō, convalidāvī, convalidātum»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
convalid‑o
convalid‑e‑m
convalida‑ba‑m
convalida‑re‑m
convalida‑b‑o
2. Pers. Sg.
convalida‑s
convalid‑e‑s
convalida‑ba‑s
convalida‑re‑s
convalida‑bi‑s
3. Pers. Sg.
convalida‑t
convalid‑e‑t
convalida‑ba‑t
convalida‑re‑t
convalida‑bi‑t
1. Pers. Pl.
convalida‑mus
convalid‑e‑mus
convalida‑ba‑mus
convalida‑re‑mus
convalida‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
convalida‑tis
convalid‑e‑tis
convalida‑ba‑tis
convalida‑re‑tis
convalida‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
convalida‑nt
convalid‑e‑nt
convalida‑ba‑nt
convalida‑re‑nt
convalida‑bu‑nt

Präsensstamm Passiv

Präs. Ind. Pass. Präs. Konj. Pass. Imperf. Ind. Pass. Imperf. Konj. Pass. Fut. I Ind. Pass.
1. Pers. Sg.
convalid‑or
convalid‑e‑r
convalida‑ba‑r
convalida‑re‑r
convalida‑b‑or
2. Pers. Sg.
convalida‑ris
convalid‑e‑ris, convalid‑e‑re
convalida‑ba‑ris, convalida‑ba‑re
convalida‑re‑ris, convalida‑re‑re
convalida‑be‑ris, convalida‑be‑re
3. Pers. Sg.
convalida‑tur
convalid‑e‑tur
convalida‑ba‑tur
convalida‑re‑tur
convalida‑bi‑tur
1. Pers. Pl.
convalida‑mur
convalid‑e‑mur
convalida‑ba‑mur
convalida‑re‑mur
convalida‑bi‑mur
2. Pers. Pl.
convalida‑mini
convalid‑e‑mini
convalida‑ba‑mini
convalida‑re‑mini
convalida‑bi‑mini
3. Pers. Pl.
convalida‑ntur
convalid‑e‑ntur
convalida‑ba‑ntur
convalida‑re‑ntur
convalida‑bu‑ntur

Perfektstamm Aktiv

Perf. Ind. Akt. Perf. Konj. Akt. Plusquamperf. Ind. Akt. Plusquamperf. Konj. Akt. Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
convalidav‑i
convalidav‑eri‑m
convalidav‑era‑m
convalidav‑isse‑m
convalidav‑ero
2. Pers. Sg.
convalidav‑isti
convalidav‑eri‑s
convalidav‑era‑s
convalidav‑isse‑s
convalidav‑eris
3. Pers. Sg.
convalidav‑it
convalidav‑eri‑t
convalidav‑era‑t
convalidav‑isse‑t
convalidav‑erit
1. Pers. Pl.
convalidav‑imus
convalidav‑eri‑mus
convalidav‑era‑mus
convalidav‑isse‑mus
convalidav‑erimus
2. Pers. Pl.
convalidav‑istis
convalidav‑eri‑tis
convalidav‑era‑tis
convalidav‑isse‑tis
convalidav‑eritis
3. Pers. Pl.
convalidav‑erunt, convalidav‑ere
convalidav‑eri‑nt
convalidav‑era‑nt
convalidav‑isse‑nt
convalidav‑erint

Perfektstamm Passiv

Perf. Ind. Pass. Perf. Konj. Pass. Plusquamperf. Ind. Pass. Plusquamperf. Konj. Pass. Fut. II Ind. Pass.
1. Pers. Sg.
convalidat‑us sum
convalidat‑us sim
convalidat‑us eram
convalidat‑us essem
convalidat‑us ero
2. Pers. Sg.
convalidat‑us es
convalidat‑us sis
convalidat‑us eras
convalidat‑us esses
convalidat‑us eris
3. Pers. Sg.
convalidat‑us est
convalidat‑us sit
convalidat‑us erat
convalidat‑us esset
convalidat‑us erit
1. Pers. Pl.
convalidat‑i sumus
convalidat‑i simus
convalidat‑i eramus
convalidat‑i essemus
convalidat‑i erimus
2. Pers. Pl.
convalidat‑i estis
convalidat‑i sitis
convalidat‑i eratis
convalidat‑i essetis
convalidat‑i eritis
3. Pers. Pl.
convalidat‑i sunt
convalidat‑i sint
convalidat‑i erant
convalidat‑i essent
convalidat‑i erunt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
convalidans convalidantis
Part. Fut. Akt.
convalidaturus a um
Part. Perf. Pass.
convalidatus a um
Gerundium
convalida‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
convalidandus a um

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
convalida
convalida‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
convalidare
convalida‑ri, convalida‑rier
Infinitiv Perf.
convalidav‑isse
convalidat‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
convalidatur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
convalidat‑um iri

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
convalidans
convalidans
convalidans
Gen. Sg.
convalidant‑is
convalidant‑is
convalidant‑is
Dat. Sg.
convalidant‑i
convalidant‑i
convalidant‑i
Akk. Sg.
convalidant‑em
convalidant‑em
convalidans
Abl. Sg.
convalidant‑e
convalidant‑e
convalidant‑e
Nom. Pl.
convalidant‑es
convalidant‑es
convalidant‑ia
Gen. Pl.
convalidant‑ium
convalidant‑ium
convalidant‑ium
Dat. Pl.
convalidant‑ibus
convalidant‑ibus
convalidant‑ibus
Akk. Pl.
convalidant‑es, convalidant‑is
convalidant‑es, convalidant‑is
convalidant‑ia
Abl. Pl.
convalidant‑ibus
convalidant‑ibus
convalidant‑ibus

Partizip Perfekt Passiv (PPP)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
convalidat‑us
convalidat‑a
convalidat‑um
Gen. Sg.
convalidat‑i
convalidat‑ae
convalidat‑i
Dat. Sg.
convalidat‑o
convalidat‑ae
convalidat‑o
Akk. Sg.
convalidat‑um
convalidat‑am
convalidat‑um
Abl. Sg.
convalidat‑o
convalidat‑a
convalidat‑o
Nom. Pl.
convalidat‑i
convalidat‑ae
convalidat‑a
Gen. Pl.
convalidat‑orum
convalidat‑arum
convalidat‑orum
Dat. Pl.
convalidat‑is
convalidat‑is
convalidat‑is
Akk. Pl.
convalidat‑os
convalidat‑as
convalidat‑a
Abl. Pl.
convalidat‑is
convalidat‑is
convalidat‑is

Partizip Futur Aktiv

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
convalidatur‑us
convalidatur‑a
convalidatur‑um
Gen. Sg.
convalidatur‑i
convalidatur‑ae
convalidatur‑i
Dat. Sg.
convalidatur‑o
convalidatur‑ae
convalidatur‑o
Akk. Sg.
convalidatur‑um
convalidatur‑am
convalidatur‑um
Abl. Sg.
convalidatur‑o
convalidatur‑a
convalidatur‑o
Nom. Pl.
convalidatur‑i
convalidatur‑ae
convalidatur‑a
Gen. Pl.
convalidatur‑orum
convalidatur‑arum
convalidatur‑orum
Dat. Pl.
convalidatur‑is
convalidatur‑is
convalidatur‑is
Akk. Pl.
convalidatur‑os
convalidatur‑as
convalidatur‑a
Abl. Pl.
convalidatur‑is
convalidatur‑is
convalidatur‑is

Gerundium

Gen.
convalida‑ndi
Dat.
convalida‑ndo
Akk.
convalida‑ndum
Abl.
convalida‑ndo

Gerundivum

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
convalidand‑us
convalidand‑a
convalidand‑um
Gen. Sg.
convalidand‑i
convalidand‑ae
convalidand‑i
Dat. Sg.
convalidand‑o
convalidand‑ae
convalidand‑o
Akk. Sg.
convalidand‑um
convalidand‑am
convalidand‑um
Abl. Sg.
convalidand‑o
convalidand‑a
convalidand‑o
Nom. Pl.
convalidand‑i
convalidand‑ae
convalidand‑a
Gen. Pl.
convalidand‑orum
convalidand‑arum
convalidand‑orum
Dat. Pl.
convalidand‑is
convalidand‑is
convalidand‑is
Akk. Pl.
convalidand‑os
convalidand‑as
convalidand‑a
Abl. Pl.
convalidand‑is
convalidand‑is
convalidand‑is