Konjugation zu «praehabēre, praehabeō, praehabuī, praehabitum»

Konjugation zu «praehabēre, praehabeō, praehabuī, praehabitum»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
praehabe‑o
praehabe‑a‑m
praehabe‑ba‑m
praehabe‑re‑m
praehabe‑b‑o
2. Pers. Sg.
praehabe‑s
praehabe‑a‑s
praehabe‑ba‑s
praehabe‑re‑s
praehabe‑bi‑s
3. Pers. Sg.
praehabe‑t
praehabe‑a‑t
praehabe‑ba‑t
praehabe‑re‑t
praehabe‑bi‑t
1. Pers. Pl.
praehabe‑mus
praehabe‑a‑mus
praehabe‑ba‑mus
praehabe‑re‑mus
praehabe‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
praehabe‑tis
praehabe‑a‑tis
praehabe‑ba‑tis
praehabe‑re‑tis
praehabe‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
praehabe‑nt
praehabe‑a‑nt
praehabe‑ba‑nt
praehabe‑re‑nt
praehabe‑bu‑nt

Präsensstamm Passiv

Präs. Ind. Pass. Präs. Konj. Pass. Imperf. Ind. Pass. Imperf. Konj. Pass. Fut. I Ind. Pass.
1. Pers. Sg.
praehabe‑or
praehabe‑a‑r
praehabe‑ba‑r
praehabe‑re‑r
praehabe‑b‑or
2. Pers. Sg.
praehabe‑ris
praehabe‑a‑ris, praehabe‑a‑re
praehabe‑ba‑ris, praehabe‑ba‑re
praehabe‑re‑ris, praehabe‑re‑re
praehabe‑be‑ris, praehabe‑be‑re
3. Pers. Sg.
praehabe‑tur
praehabe‑a‑tur
praehabe‑ba‑tur
praehabe‑re‑tur
praehabe‑bi‑tur
1. Pers. Pl.
praehabe‑mur
praehabe‑a‑mur
praehabe‑ba‑mur
praehabe‑re‑mur
praehabe‑bi‑mur
2. Pers. Pl.
praehabe‑mini
praehabe‑a‑mini
praehabe‑ba‑mini
praehabe‑re‑mini
praehabe‑bi‑mini
3. Pers. Pl.
praehabe‑ntur
praehabe‑a‑ntur
praehabe‑ba‑ntur
praehabe‑re‑ntur
praehabe‑bu‑ntur

Perfektstamm Aktiv

Perf. Ind. Akt. Perf. Konj. Akt. Plusquamperf. Ind. Akt. Plusquamperf. Konj. Akt. Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
praehabu‑i
praehabu‑eri‑m
praehabu‑era‑m
praehabu‑isse‑m
praehabu‑ero
2. Pers. Sg.
praehabu‑isti
praehabu‑eri‑s
praehabu‑era‑s
praehabu‑isse‑s
praehabu‑eris
3. Pers. Sg.
praehabu‑it
praehabu‑eri‑t
praehabu‑era‑t
praehabu‑isse‑t
praehabu‑erit
1. Pers. Pl.
praehabu‑imus
praehabu‑eri‑mus
praehabu‑era‑mus
praehabu‑isse‑mus
praehabu‑erimus
2. Pers. Pl.
praehabu‑istis
praehabu‑eri‑tis
praehabu‑era‑tis
praehabu‑isse‑tis
praehabu‑eritis
3. Pers. Pl.
praehabu‑erunt, praehabu‑ere
praehabu‑eri‑nt
praehabu‑era‑nt
praehabu‑isse‑nt
praehabu‑erint

Perfektstamm Passiv

Perf. Ind. Pass. Perf. Konj. Pass. Plusquamperf. Ind. Pass. Plusquamperf. Konj. Pass. Fut. II Ind. Pass.
1. Pers. Sg.
praehabit‑us sum
praehabit‑us sim
praehabit‑us eram
praehabit‑us essem
praehabit‑us ero
2. Pers. Sg.
praehabit‑us es
praehabit‑us sis
praehabit‑us eras
praehabit‑us esses
praehabit‑us eris
3. Pers. Sg.
praehabit‑us est
praehabit‑us sit
praehabit‑us erat
praehabit‑us esset
praehabit‑us erit
1. Pers. Pl.
praehabit‑i sumus
praehabit‑i simus
praehabit‑i eramus
praehabit‑i essemus
praehabit‑i erimus
2. Pers. Pl.
praehabit‑i estis
praehabit‑i sitis
praehabit‑i eratis
praehabit‑i essetis
praehabit‑i eritis
3. Pers. Pl.
praehabit‑i sunt
praehabit‑i sint
praehabit‑i erant
praehabit‑i essent
praehabit‑i erunt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
praehabens praehabentis
Part. Fut. Akt.
praehabiturus a um
Part. Perf. Pass.
praehabitus a um
Gerundium
praehabe‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
praehabendus a um

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
praehabe
praehabe‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
praehabere
praehabe‑ri, praehabe‑rier
Infinitiv Perf.
praehabu‑isse
praehabit‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
praehabitur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
praehabit‑um iri

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praehabens
praehabens
praehabens
Gen. Sg.
praehabent‑is
praehabent‑is
praehabent‑is
Dat. Sg.
praehabent‑i
praehabent‑i
praehabent‑i
Akk. Sg.
praehabent‑em
praehabent‑em
praehabens
Abl. Sg.
praehabent‑e
praehabent‑e
praehabent‑e
Nom. Pl.
praehabent‑es
praehabent‑es
praehabent‑ia
Gen. Pl.
praehabent‑ium
praehabent‑ium
praehabent‑ium
Dat. Pl.
praehabent‑ibus
praehabent‑ibus
praehabent‑ibus
Akk. Pl.
praehabent‑es, praehabent‑is
praehabent‑es, praehabent‑is
praehabent‑ia
Abl. Pl.
praehabent‑ibus
praehabent‑ibus
praehabent‑ibus

Partizip Perfekt Passiv (PPP)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praehabit‑us
praehabit‑a
praehabit‑um
Gen. Sg.
praehabit‑i
praehabit‑ae
praehabit‑i
Dat. Sg.
praehabit‑o
praehabit‑ae
praehabit‑o
Akk. Sg.
praehabit‑um
praehabit‑am
praehabit‑um
Abl. Sg.
praehabit‑o
praehabit‑a
praehabit‑o
Nom. Pl.
praehabit‑i
praehabit‑ae
praehabit‑a
Gen. Pl.
praehabit‑orum
praehabit‑arum
praehabit‑orum
Dat. Pl.
praehabit‑is
praehabit‑is
praehabit‑is
Akk. Pl.
praehabit‑os
praehabit‑as
praehabit‑a
Abl. Pl.
praehabit‑is
praehabit‑is
praehabit‑is

Partizip Futur Aktiv

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praehabitur‑us
praehabitur‑a
praehabitur‑um
Gen. Sg.
praehabitur‑i
praehabitur‑ae
praehabitur‑i
Dat. Sg.
praehabitur‑o
praehabitur‑ae
praehabitur‑o
Akk. Sg.
praehabitur‑um
praehabitur‑am
praehabitur‑um
Abl. Sg.
praehabitur‑o
praehabitur‑a
praehabitur‑o
Nom. Pl.
praehabitur‑i
praehabitur‑ae
praehabitur‑a
Gen. Pl.
praehabitur‑orum
praehabitur‑arum
praehabitur‑orum
Dat. Pl.
praehabitur‑is
praehabitur‑is
praehabitur‑is
Akk. Pl.
praehabitur‑os
praehabitur‑as
praehabitur‑a
Abl. Pl.
praehabitur‑is
praehabitur‑is
praehabitur‑is

Gerundium

Gen.
praehabe‑ndi
Dat.
praehabe‑ndo
Akk.
praehabe‑ndum
Abl.
praehabe‑ndo

Gerundivum

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praehabend‑us
praehabend‑a
praehabend‑um
Gen. Sg.
praehabend‑i
praehabend‑ae
praehabend‑i
Dat. Sg.
praehabend‑o
praehabend‑ae
praehabend‑o
Akk. Sg.
praehabend‑um
praehabend‑am
praehabend‑um
Abl. Sg.
praehabend‑o
praehabend‑a
praehabend‑o
Nom. Pl.
praehabend‑i
praehabend‑ae
praehabend‑a
Gen. Pl.
praehabend‑orum
praehabend‑arum
praehabend‑orum
Dat. Pl.
praehabend‑is
praehabend‑is
praehabend‑is
Akk. Pl.
praehabend‑os
praehabend‑as
praehabend‑a
Abl. Pl.
praehabend‑is
praehabend‑is
praehabend‑is