Deklination zu «vorsūtus a um»

Deklination zu «vorsūtus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
vorsute, versute
Adverb Komparativ
vorsut‑ius
Adverb Superlativ

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
vorsut‑us
vorsut‑a
vorsut‑um
Gen. Sg.
vorsut‑i
vorsut‑ae
vorsut‑i
Dat. Sg.
vorsut‑o
vorsut‑ae
vorsut‑o
Akk. Sg.
vorsut‑um
vorsut‑am
vorsut‑um
Abl. Sg.
vorsut‑o
vorsut‑a
vorsut‑o
Nom. Pl.
vorsut‑i
vorsut‑ae
vorsut‑a
Gen. Pl.
vorsut‑orum
vorsut‑arum
vorsut‑orum
Dat. Pl.
vorsut‑is
vorsut‑is
vorsut‑is
Akk. Pl.
vorsut‑os
vorsut‑as
vorsut‑a
Abl. Pl.
vorsut‑is
vorsut‑is
vorsut‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
vorsut‑ior
vorsut‑ior
vorsut‑ius
Gen. Sg.
vorsut‑ior‑is
vorsut‑ior‑is
vorsut‑ior‑is
Dat. Sg.
vorsut‑ior‑i
vorsut‑ior‑i
vorsut‑ior‑i
Akk. Sg.
vorsut‑ior‑em
vorsut‑ior‑em
vorsut‑ius
Abl. Sg.
vorsut‑ior‑e
vorsut‑ior‑e
vorsut‑ior‑e
Nom. Pl.
vorsut‑ior‑es
vorsut‑ior‑es
vorsut‑ior‑a
Gen. Pl.
vorsut‑ior‑um
vorsut‑ior‑um
vorsut‑ior‑um
Dat. Pl.
vorsut‑ior‑ibus
vorsut‑ior‑ibus
vorsut‑ior‑ibus
Akk. Pl.
vorsut‑ior‑es
vorsut‑ior‑es
vorsut‑ior‑a
Abl. Pl.
vorsut‑ior‑ibus
vorsut‑ior‑ibus
vorsut‑ior‑ibus