Deklination zu «suspiciōsus a um»

Deklination zu «suspiciōsus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
suspiciose, suspitiose
Adverb Komparativ
suspiciosius
Adverb Superlativ
suspicios‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
suspicios‑us
suspicios‑a
suspicios‑um
Gen. Sg.
suspicios‑i
suspicios‑ae
suspicios‑i
Dat. Sg.
suspicios‑o
suspicios‑ae
suspicios‑o
Akk. Sg.
suspicios‑um
suspicios‑am
suspicios‑um
Abl. Sg.
suspicios‑o
suspicios‑a
suspicios‑o
Nom. Pl.
suspicios‑i
suspicios‑ae
suspicios‑a
Gen. Pl.
suspicios‑orum
suspicios‑arum
suspicios‑orum
Dat. Pl.
suspicios‑is
suspicios‑is
suspicios‑is
Akk. Pl.
suspicios‑os
suspicios‑as
suspicios‑a
Abl. Pl.
suspicios‑is
suspicios‑is
suspicios‑is

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
suspicios‑issim‑us
suspicios‑issim‑a
suspicios‑issim‑um
Gen. Sg.
suspicios‑issim‑i
suspicios‑issim‑ae
suspicios‑issim‑i
Dat. Sg.
suspicios‑issim‑o
suspicios‑issim‑ae
suspicios‑issim‑o
Akk. Sg.
suspicios‑issim‑um
suspicios‑issim‑am
suspicios‑issim‑um
Abl. Sg.
suspicios‑issim‑o
suspicios‑issim‑a
suspicios‑issim‑o
Nom. Pl.
suspicios‑issim‑i
suspicios‑issim‑ae
suspicios‑issim‑a
Gen. Pl.
suspicios‑issim‑orum
suspicios‑issim‑arum
suspicios‑issim‑orum
Dat. Pl.
suspicios‑issim‑is
suspicios‑issim‑is
suspicios‑issim‑is
Akk. Pl.
suspicios‑issim‑os
suspicios‑issim‑as
suspicios‑issim‑a
Abl. Pl.
suspicios‑issim‑is
suspicios‑issim‑is
suspicios‑issim‑is