Konjugation zu «prōnectere, prōnectō,-,-»

Konjugation zu «prōnectere, prōnectō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
pronect‑o
pronect‑a‑m
pronect‑eba‑m
pronecte‑re‑m
pronect‑a‑m
2. Pers. Sg.
pronect‑i‑s
pronect‑a‑s
pronect‑eba‑s
pronecte‑re‑s
pronect‑e‑s
3. Pers. Sg.
pronect‑i‑t
pronect‑a‑t
pronect‑eba‑t
pronecte‑re‑t
pronect‑e‑t
1. Pers. Pl.
pronect‑i‑mus
pronect‑a‑mus
pronect‑eba‑mus
pronecte‑re‑mus
pronect‑e‑mus
2. Pers. Pl.
pronect‑i‑tis
pronect‑a‑tis
pronect‑eba‑tis
pronecte‑re‑tis
pronect‑e‑tis
3. Pers. Pl.
pronect‑u‑nt
pronect‑a‑nt
pronect‑eba‑nt
pronecte‑re‑nt
pronect‑e‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
pronectens pronectentis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
pronecte‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
pronecte‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
pronecte
pronect‑i‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
pronectere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
pronectens
pronectens
pronectens
Gen. Sg.
pronectent‑is
pronectent‑is
pronectent‑is
Dat. Sg.
pronectent‑i
pronectent‑i
pronectent‑i
Akk. Sg.
pronectent‑em
pronectent‑em
pronectens
Abl. Sg.
pronectent‑e
pronectent‑e
pronectent‑e
Nom. Pl.
pronectent‑es
pronectent‑es
pronectent‑ia
Gen. Pl.
pronectent‑ium
pronectent‑ium
pronectent‑ium
Dat. Pl.
pronectent‑ibus
pronectent‑ibus
pronectent‑ibus
Akk. Pl.
pronectent‑es, pronectent‑is
pronectent‑es, pronectent‑is
pronectent‑ia
Abl. Pl.
pronectent‑ibus
pronectent‑ibus
pronectent‑ibus

Gerundium

Gen.
pronecte‑ndi
Dat.
pronecte‑ndo
Akk.
pronecte‑ndum
Abl.
pronecte‑ndo