Konjugation zu «intermanēre, intermaneō,-,-»

Konjugation zu «intermanēre, intermaneō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
intermane‑o
intermane‑a‑m
intermane‑ba‑m
intermane‑re‑m
intermane‑b‑o
2. Pers. Sg.
intermane‑s
intermane‑a‑s
intermane‑ba‑s
intermane‑re‑s
intermane‑bi‑s
3. Pers. Sg.
intermane‑t
intermane‑a‑t
intermane‑ba‑t
intermane‑re‑t
intermane‑bi‑t
1. Pers. Pl.
intermane‑mus
intermane‑a‑mus
intermane‑ba‑mus
intermane‑re‑mus
intermane‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
intermane‑tis
intermane‑a‑tis
intermane‑ba‑tis
intermane‑re‑tis
intermane‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
intermane‑nt
intermane‑a‑nt
intermane‑ba‑nt
intermane‑re‑nt
intermane‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
intermanens intermanentis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
intermane‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
intermane‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
intermane
intermane‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
intermanere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
intermanens
intermanens
intermanens
Gen. Sg.
intermanent‑is
intermanent‑is
intermanent‑is
Dat. Sg.
intermanent‑i
intermanent‑i
intermanent‑i
Akk. Sg.
intermanent‑em
intermanent‑em
intermanens
Abl. Sg.
intermanent‑e
intermanent‑e
intermanent‑e
Nom. Pl.
intermanent‑es
intermanent‑es
intermanent‑ia
Gen. Pl.
intermanent‑ium
intermanent‑ium
intermanent‑ium
Dat. Pl.
intermanent‑ibus
intermanent‑ibus
intermanent‑ibus
Akk. Pl.
intermanent‑es, intermanent‑is
intermanent‑es, intermanent‑is
intermanent‑ia
Abl. Pl.
intermanent‑ibus
intermanent‑ibus
intermanent‑ibus

Gerundium

Gen.
intermane‑ndi
Dat.
intermane‑ndo
Akk.
intermane‑ndum
Abl.
intermane‑ndo