Deklination zu «īnfirmus a um»

Deklination zu «īnfirmus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
infirme, infirmiter
Adverb Komparativ
infirmius
Adverb Superlativ
infirm‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
infirm‑us
infirm‑a
infirm‑um
Gen. Sg.
infirm‑i
infirm‑ae
infirm‑i
Dat. Sg.
infirm‑o
infirm‑ae
infirm‑o
Akk. Sg.
infirm‑um
infirm‑am
infirm‑um
Abl. Sg.
infirm‑o
infirm‑a
infirm‑o
Nom. Pl.
infirm‑i
infirm‑ae
infirm‑a
Gen. Pl.
infirm‑orum
infirm‑arum
infirm‑orum
Dat. Pl.
infirm‑is
infirm‑is
infirm‑is
Akk. Pl.
infirm‑os
infirm‑as
infirm‑a
Abl. Pl.
infirm‑is
infirm‑is
infirm‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
infirm‑ior
infirm‑ior
infirm‑ius
Gen. Sg.
infirm‑ior‑is
infirm‑ior‑is
infirm‑ior‑is
Dat. Sg.
infirm‑ior‑i
infirm‑ior‑i
infirm‑ior‑i
Akk. Sg.
infirm‑ior‑em
infirm‑ior‑em
infirm‑ius
Abl. Sg.
infirm‑ior‑e
infirm‑ior‑e
infirm‑ior‑e
Nom. Pl.
infirm‑ior‑es
infirm‑ior‑es
infirm‑ior‑a
Gen. Pl.
infirm‑ior‑um
infirm‑ior‑um
infirm‑ior‑um
Dat. Pl.
infirm‑ior‑ibus
infirm‑ior‑ibus
infirm‑ior‑ibus
Akk. Pl.
infirm‑ior‑es
infirm‑ior‑es
infirm‑ior‑a
Abl. Pl.
infirm‑ior‑ibus
infirm‑ior‑ibus
infirm‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
infirm‑issim‑us
infirm‑issim‑a
infirm‑issim‑um
Gen. Sg.
infirm‑issim‑i
infirm‑issim‑ae
infirm‑issim‑i
Dat. Sg.
infirm‑issim‑o
infirm‑issim‑ae
infirm‑issim‑o
Akk. Sg.
infirm‑issim‑um
infirm‑issim‑am
infirm‑issim‑um
Abl. Sg.
infirm‑issim‑o
infirm‑issim‑a
infirm‑issim‑o
Nom. Pl.
infirm‑issim‑i
infirm‑issim‑ae
infirm‑issim‑a
Gen. Pl.
infirm‑issim‑orum
infirm‑issim‑arum
infirm‑issim‑orum
Dat. Pl.
infirm‑issim‑is
infirm‑issim‑is
infirm‑issim‑is
Akk. Pl.
infirm‑issim‑os
infirm‑issim‑as
infirm‑issim‑a
Abl. Pl.
infirm‑issim‑is
infirm‑issim‑is
infirm‑issim‑is