Konjugation zu «concrīminārī, concrīminor, concrīminātus sum»

Konjugation zu «concrīminārī, concrīminor, concrīminātus sum»

Präsensstamm

Präs. Ind. Präs. Konj. Imperf. Ind. Imperf. Konj. Fut. I Ind.
1. Pers. Sg.
concrimin‑or
concrimin‑e‑r
concrimina‑ba‑r
concrimina‑re‑r
concrimina‑b‑or
2. Pers. Sg.
concrimina‑ris, concrimina‑re
concrimin‑e‑ris, concrimin‑e‑re
concrimina‑ba‑ris, concrimina‑ba‑re
concrimina‑re‑ris, concrimina‑re‑re
concrimina‑be‑ris, concrimina‑be‑re
3. Pers. Sg.
concrimina‑tur
concrimin‑e‑tur
concrimina‑ba‑tur
concrimina‑re‑tur
concrimina‑bi‑tur
1. Pers. Pl.
concrimina‑mur
concrimin‑e‑mur
concrimina‑ba‑mur
concrimina‑re‑mur
concrimina‑bi‑mur
2. Pers. Pl.
concrimina‑mini
concrimin‑e‑mini
concrimina‑ba‑mini
concrimina‑re‑mini
concrimina‑bi‑mini
3. Pers. Pl.
concrimina‑ntur
concrimin‑e‑ntur
concrimina‑ba‑ntur
concrimina‑re‑ntur
concrimina‑bu‑ntur

Perfektstamm

Perf. Ind. Perf. Konj. Plusquamperf. Ind. Plusquamperf. Konj. Fut. II Ind.
1. Pers. Sg.
concriminat‑us sum
concriminat‑us sim
concriminat‑us eram
concriminat‑us essem
concriminat‑us ero
2. Pers. Sg.
concriminat‑us es
concriminat‑us sis
concriminat‑us eras
concriminat‑us esses
concriminat‑us eris
3. Pers. Sg.
concriminat‑us est
concriminat‑us sit
concriminat‑us erat
concriminat‑us esset
concriminat‑us erit
1. Pers. Pl.
concriminat‑i sumus
concriminat‑i simus
concriminat‑i eramus
concriminat‑i essemus
concriminat‑i erimus
2. Pers. Pl.
concriminat‑i estis
concriminat‑i sitis
concriminat‑i eratis
concriminat‑i essetis
concriminat‑i eritis
3. Pers. Pl.
concriminat‑i sunt
concriminat‑i sint
concriminat‑i erant
concriminat‑i essent
concriminat‑i erunt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs.
concriminans concriminantis
Part. Fut.
concriminaturus a um
Part. Perf.
concriminatus a um
Gerundium
concrimina‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
concrimina‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
concrimina‑re
concrimina‑mini
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Infinitiv Präs.
concriminari
Infinitiv Perf.
concriminat‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
concriminatur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
concriminans
concriminans
concriminans
Gen. Sg.
concriminant‑is
concriminant‑is
concriminant‑is
Dat. Sg.
concriminant‑i
concriminant‑i
concriminant‑i
Akk. Sg.
concriminant‑em
concriminant‑em
concriminans
Abl. Sg.
concriminant‑e
concriminant‑e
concriminant‑e
Nom. Pl.
concriminant‑es
concriminant‑es
concriminant‑ia
Gen. Pl.
concriminant‑ium
concriminant‑ium
concriminant‑ium
Dat. Pl.
concriminant‑ibus
concriminant‑ibus
concriminant‑ibus
Akk. Pl.
concriminant‑es, concriminant‑is
concriminant‑es, concriminant‑is
concriminant‑ia
Abl. Pl.
concriminant‑ibus
concriminant‑ibus
concriminant‑ibus

Partizip Perfekt Passiv (PPP)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
concriminat‑us
concriminat‑a
concriminat‑um
Gen. Sg.
concriminat‑i
concriminat‑ae
concriminat‑i
Dat. Sg.
concriminat‑o
concriminat‑ae
concriminat‑o
Akk. Sg.
concriminat‑um
concriminat‑am
concriminat‑um
Abl. Sg.
concriminat‑o
concriminat‑a
concriminat‑o
Nom. Pl.
concriminat‑i
concriminat‑ae
concriminat‑a
Gen. Pl.
concriminat‑orum
concriminat‑arum
concriminat‑orum
Dat. Pl.
concriminat‑is
concriminat‑is
concriminat‑is
Akk. Pl.
concriminat‑os
concriminat‑as
concriminat‑a
Abl. Pl.
concriminat‑is
concriminat‑is
concriminat‑is

Partizip Futur Aktiv

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
concriminatur‑us
concriminatur‑a
concriminatur‑um
Gen. Sg.
concriminatur‑i
concriminatur‑ae
concriminatur‑i
Dat. Sg.
concriminatur‑o
concriminatur‑ae
concriminatur‑o
Akk. Sg.
concriminatur‑um
concriminatur‑am
concriminatur‑um
Abl. Sg.
concriminatur‑o
concriminatur‑a
concriminatur‑o
Nom. Pl.
concriminatur‑i
concriminatur‑ae
concriminatur‑a
Gen. Pl.
concriminatur‑orum
concriminatur‑arum
concriminatur‑orum
Dat. Pl.
concriminatur‑is
concriminatur‑is
concriminatur‑is
Akk. Pl.
concriminatur‑os
concriminatur‑as
concriminatur‑a
Abl. Pl.
concriminatur‑is
concriminatur‑is
concriminatur‑is

Gerundium

Gen.
concrimina‑ndi
Dat.
concrimina‑ndo
Akk.
concrimina‑ndum
Abl.
concrimina‑ndo