Deklination zu «sēgnis sēgne»

Deklination zu «sēgnis sēgne»

Adverbien

Adverb Positiv
segniter
Adverb Komparativ
segnius
Adverb Superlativ
segn‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
segn‑is
segn‑is
segn‑e
Gen. Sg.
segn‑is
segn‑is
segn‑is
Dat. Sg.
segn‑i
segn‑i
segn‑i
Akk. Sg.
segn‑em
segn‑em
segn‑e
Abl. Sg.
segn‑i
segn‑i
segn‑i
Nom. Pl.
segn‑es
segn‑es
segn‑ia
Gen. Pl.
segn‑ium
segn‑ium
segn‑ium
Dat. Pl.
segn‑ibus
segn‑ibus
segn‑ibus
Akk. Pl.
segn‑es
segn‑es
segn‑ia
Abl. Pl.
segn‑ibus
segn‑ibus
segn‑ibus

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
segn‑ior
segn‑ior
segn‑ius
Gen. Sg.
segn‑ior‑is
segn‑ior‑is
segn‑ior‑is
Dat. Sg.
segn‑ior‑i
segn‑ior‑i
segn‑ior‑i
Akk. Sg.
segn‑ior‑em
segn‑ior‑em
segn‑ius
Abl. Sg.
segn‑ior‑e
segn‑ior‑e
segn‑ior‑e
Nom. Pl.
segn‑ior‑es
segn‑ior‑es
segn‑ior‑a
Gen. Pl.
segn‑ior‑um
segn‑ior‑um
segn‑ior‑um
Dat. Pl.
segn‑ior‑ibus
segn‑ior‑ibus
segn‑ior‑ibus
Akk. Pl.
segn‑ior‑es
segn‑ior‑es
segn‑ior‑a
Abl. Pl.
segn‑ior‑ibus
segn‑ior‑ibus
segn‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
segn‑issim‑us
segn‑issim‑a
segn‑issim‑um
Gen. Sg.
segn‑issim‑i
segn‑issim‑ae
segn‑issim‑i
Dat. Sg.
segn‑issim‑o
segn‑issim‑ae
segn‑issim‑o
Akk. Sg.
segn‑issim‑um
segn‑issim‑am
segn‑issim‑um
Abl. Sg.
segn‑issim‑o
segn‑issim‑a
segn‑issim‑o
Nom. Pl.
segn‑issim‑i
segn‑issim‑ae
segn‑issim‑a
Gen. Pl.
segn‑issim‑orum
segn‑issim‑arum
segn‑issim‑orum
Dat. Pl.
segn‑issim‑is
segn‑issim‑is
segn‑issim‑is
Akk. Pl.
segn‑issim‑os
segn‑issim‑as
segn‑issim‑a
Abl. Pl.
segn‑issim‑is
segn‑issim‑is
segn‑issim‑is