Deklination zu «indoctus a um»

Deklination zu «indoctus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
indocte
Adverb Komparativ
indoctius
Adverb Superlativ
indoct‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indoct‑us
indoct‑a
indoct‑um
Gen. Sg.
indoct‑i
indoct‑ae
indoct‑i
Dat. Sg.
indoct‑o
indoct‑ae
indoct‑o
Akk. Sg.
indoct‑um
indoct‑am
indoct‑um
Abl. Sg.
indoct‑o
indoct‑a
indoct‑o
Nom. Pl.
indoct‑i
indoct‑ae
indoct‑a
Gen. Pl.
indoct‑orum
indoct‑arum
indoct‑orum
Dat. Pl.
indoct‑is
indoct‑is
indoct‑is
Akk. Pl.
indoct‑os
indoct‑as
indoct‑a
Abl. Pl.
indoct‑is
indoct‑is
indoct‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indoct‑ior
indoct‑ior
indoct‑ius
Gen. Sg.
indoct‑ior‑is
indoct‑ior‑is
indoct‑ior‑is
Dat. Sg.
indoct‑ior‑i
indoct‑ior‑i
indoct‑ior‑i
Akk. Sg.
indoct‑ior‑em
indoct‑ior‑em
indoct‑ius
Abl. Sg.
indoct‑ior‑e
indoct‑ior‑e
indoct‑ior‑e
Nom. Pl.
indoct‑ior‑es
indoct‑ior‑es
indoct‑ior‑a
Gen. Pl.
indoct‑ior‑um
indoct‑ior‑um
indoct‑ior‑um
Dat. Pl.
indoct‑ior‑ibus
indoct‑ior‑ibus
indoct‑ior‑ibus
Akk. Pl.
indoct‑ior‑es
indoct‑ior‑es
indoct‑ior‑a
Abl. Pl.
indoct‑ior‑ibus
indoct‑ior‑ibus
indoct‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indoct‑issim‑us
indoct‑issim‑a
indoct‑issim‑um
Gen. Sg.
indoct‑issim‑i
indoct‑issim‑ae
indoct‑issim‑i
Dat. Sg.
indoct‑issim‑o
indoct‑issim‑ae
indoct‑issim‑o
Akk. Sg.
indoct‑issim‑um
indoct‑issim‑am
indoct‑issim‑um
Abl. Sg.
indoct‑issim‑o
indoct‑issim‑a
indoct‑issim‑o
Nom. Pl.
indoct‑issim‑i
indoct‑issim‑ae
indoct‑issim‑a
Gen. Pl.
indoct‑issim‑orum
indoct‑issim‑arum
indoct‑issim‑orum
Dat. Pl.
indoct‑issim‑is
indoct‑issim‑is
indoct‑issim‑is
Akk. Pl.
indoct‑issim‑os
indoct‑issim‑as
indoct‑issim‑a
Abl. Pl.
indoct‑issim‑is
indoct‑issim‑is
indoct‑issim‑is