Deklination zu «inhūmānus a um»

Deklination zu «inhūmānus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
inhumane, inhumaniter
Adverb Komparativ
inhumanius
Adverb Superlativ
inhuman‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
inhuman‑us
inhuman‑a
inhuman‑um
Gen. Sg.
inhuman‑i
inhuman‑ae
inhuman‑i
Dat. Sg.
inhuman‑o
inhuman‑ae
inhuman‑o
Akk. Sg.
inhuman‑um
inhuman‑am
inhuman‑um
Abl. Sg.
inhuman‑o
inhuman‑a
inhuman‑o
Nom. Pl.
inhuman‑i
inhuman‑ae
inhuman‑a
Gen. Pl.
inhuman‑orum
inhuman‑arum
inhuman‑orum
Dat. Pl.
inhuman‑is
inhuman‑is
inhuman‑is
Akk. Pl.
inhuman‑os
inhuman‑as
inhuman‑a
Abl. Pl.
inhuman‑is
inhuman‑is
inhuman‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
inhuman‑ior
inhuman‑ior
inhuman‑ius
Gen. Sg.
inhuman‑ior‑is
inhuman‑ior‑is
inhuman‑ior‑is
Dat. Sg.
inhuman‑ior‑i
inhuman‑ior‑i
inhuman‑ior‑i
Akk. Sg.
inhuman‑ior‑em
inhuman‑ior‑em
inhuman‑ius
Abl. Sg.
inhuman‑ior‑e
inhuman‑ior‑e
inhuman‑ior‑e
Nom. Pl.
inhuman‑ior‑es
inhuman‑ior‑es
inhuman‑ior‑a
Gen. Pl.
inhuman‑ior‑um
inhuman‑ior‑um
inhuman‑ior‑um
Dat. Pl.
inhuman‑ior‑ibus
inhuman‑ior‑ibus
inhuman‑ior‑ibus
Akk. Pl.
inhuman‑ior‑es
inhuman‑ior‑es
inhuman‑ior‑a
Abl. Pl.
inhuman‑ior‑ibus
inhuman‑ior‑ibus
inhuman‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
inhuman‑issim‑us, inhumanissumus
inhuman‑issim‑a
inhuman‑issim‑um
Gen. Sg.
inhuman‑issim‑i
inhuman‑issim‑ae
inhuman‑issim‑i
Dat. Sg.
inhuman‑issim‑o
inhuman‑issim‑ae
inhuman‑issim‑o
Akk. Sg.
inhuman‑issim‑um
inhuman‑issim‑am
inhuman‑issim‑um
Abl. Sg.
inhuman‑issim‑o
inhuman‑issim‑a
inhuman‑issim‑o
Nom. Pl.
inhuman‑issim‑i
inhuman‑issim‑ae
inhuman‑issim‑a
Gen. Pl.
inhuman‑issim‑orum
inhuman‑issim‑arum
inhuman‑issim‑orum
Dat. Pl.
inhuman‑issim‑is
inhuman‑issim‑is
inhuman‑issim‑is
Akk. Pl.
inhuman‑issim‑os
inhuman‑issim‑as
inhuman‑issim‑a
Abl. Pl.
inhuman‑issim‑is
inhuman‑issim‑is
inhuman‑issim‑is