Konjugation zu «aegrōtāre, aegrōtō, aegrōtāvī, aegrōtātūrus»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	aegrot‑o	aegrot‑e‑m	aegrota‑ba‑m	aegrota‑re‑m	aegrota‑b‑o
2. Pers. Sg.	aegrota‑s	aegrot‑e‑s	aegrota‑ba‑s	aegrota‑re‑s	aegrota‑bi‑s
3. Pers. Sg.	aegrota‑t	aegrot‑e‑t	aegrota‑ba‑t	aegrota‑re‑t	aegrota‑bi‑t
1. Pers. Pl.	aegrota‑mus	aegrot‑e‑mus	aegrota‑ba‑mus	aegrota‑re‑mus	aegrota‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	aegrota‑tis	aegrot‑e‑tis	aegrota‑ba‑tis	aegrota‑re‑tis	aegrota‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	aegrota‑nt	aegrot‑e‑nt	aegrota‑ba‑nt	aegrota‑re‑nt	aegrota‑bu‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	aegrotav‑i	aegrotav‑eri‑m	aegrotav‑era‑m	aegrotav‑isse‑m	aegrotav‑ero
2. Pers. Sg.	aegrotav‑isti	aegrotav‑eri‑s	aegrotav‑era‑s	aegrotav‑isse‑s	aegrotav‑eris
3. Pers. Sg.	aegrotav‑it	aegrotav‑eri‑t	aegrotav‑era‑t	aegrotav‑isse‑t	aegrotav‑erit
1. Pers. Pl.	aegrotav‑imus	aegrotav‑eri‑mus	aegrotav‑era‑mus	aegrotav‑isse‑mus	aegrotav‑erimus
2. Pers. Pl.	aegrotav‑istis	aegrotav‑eri‑tis	aegrotav‑era‑tis	aegrotav‑isse‑tis	aegrotav‑eritis
3. Pers. Pl.	aegrotav‑erunt, aegrotav‑ere	aegrotav‑eri‑nt	aegrotav‑era‑nt	aegrotav‑isse‑nt	aegrotav‑erint

	Akt.	Pass.
Infinitiv Präs.	aegrotare	aegrota‑ri, aegrota‑rier
Infinitiv Perf.	aegrotav‑isse
Infinitiv Fut.	aegrotatur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse