Deklination zu «impūnītus a um»

Deklination zu «impūnītus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
impunite
Adverb Komparativ
impunit‑ius
Adverb Superlativ
impunit‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
impunit‑us
impunit‑a
impunit‑um
Gen. Sg.
impunit‑i
impunit‑ae
impunit‑i
Dat. Sg.
impunit‑o
impunit‑ae
impunit‑o
Akk. Sg.
impunit‑um
impunit‑am
impunit‑um
Abl. Sg.
impunit‑o
impunit‑a
impunit‑o
Nom. Pl.
impunit‑i
impunit‑ae
impunit‑a
Gen. Pl.
impunit‑orum
impunit‑arum
impunit‑orum
Dat. Pl.
impunit‑is
impunit‑is
impunit‑is
Akk. Pl.
impunit‑os
impunit‑as
impunit‑a
Abl. Pl.
impunit‑is
impunit‑is
impunit‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
impunit‑ior
impunit‑ior
impunit‑ius
Gen. Sg.
impunit‑ior‑is
impunit‑ior‑is
impunit‑ior‑is
Dat. Sg.
impunit‑ior‑i
impunit‑ior‑i
impunit‑ior‑i
Akk. Sg.
impunit‑ior‑em
impunit‑ior‑em
impunit‑ius
Abl. Sg.
impunit‑ior‑e
impunit‑ior‑e
impunit‑ior‑e
Nom. Pl.
impunit‑ior‑es
impunit‑ior‑es
impunit‑ior‑a
Gen. Pl.
impunit‑ior‑um
impunit‑ior‑um
impunit‑ior‑um
Dat. Pl.
impunit‑ior‑ibus
impunit‑ior‑ibus
impunit‑ior‑ibus
Akk. Pl.
impunit‑ior‑es
impunit‑ior‑es
impunit‑ior‑a
Abl. Pl.
impunit‑ior‑ibus
impunit‑ior‑ibus
impunit‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
impunit‑issim‑us
impunit‑issim‑a
impunit‑issim‑um
Gen. Sg.
impunit‑issim‑i
impunit‑issim‑ae
impunit‑issim‑i
Dat. Sg.
impunit‑issim‑o
impunit‑issim‑ae
impunit‑issim‑o
Akk. Sg.
impunit‑issim‑um
impunit‑issim‑am
impunit‑issim‑um
Abl. Sg.
impunit‑issim‑o
impunit‑issim‑a
impunit‑issim‑o
Nom. Pl.
impunit‑issim‑i
impunit‑issim‑ae
impunit‑issim‑a
Gen. Pl.
impunit‑issim‑orum
impunit‑issim‑arum
impunit‑issim‑orum
Dat. Pl.
impunit‑issim‑is
impunit‑issim‑is
impunit‑issim‑is
Akk. Pl.
impunit‑issim‑os
impunit‑issim‑as
impunit‑issim‑a
Abl. Pl.
impunit‑issim‑is
impunit‑issim‑is
impunit‑issim‑is