Deklination zu «indolēns indolentis»

Deklination zu «indolēns indolentis»

Adverbien

Adverb Positiv
indolenter
Adverb Komparativ
indolentius
Adverb Superlativ
indolentissime

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indolens
indolens
indolens
Gen. Sg.
indolent‑is
indolent‑is
indolent‑is
Dat. Sg.
indolent‑i
indolent‑i
indolent‑i
Akk. Sg.
indolent‑em
indolent‑em
indolens
Abl. Sg.
indolent‑i
indolent‑i
indolent‑i
Nom. Pl.
indolent‑es
indolent‑es
indolent‑ia
Gen. Pl.
indolent‑ium
indolent‑ium
indolent‑ium
Dat. Pl.
indolent‑ibus
indolent‑ibus
indolent‑ibus
Akk. Pl.
indolent‑es, indolent‑is
indolent‑es, indolent‑is
indolent‑ia
Abl. Pl.
indolent‑ibus
indolent‑ibus
indolent‑ibus

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indolent‑ior
indolent‑ior
indolent‑ius
Gen. Sg.
indolent‑ior‑is
indolent‑ior‑is
indolent‑ior‑is
Dat. Sg.
indolent‑ior‑i
indolent‑ior‑i
indolent‑ior‑i
Akk. Sg.
indolent‑ior‑em
indolent‑ior‑em
indolent‑ius
Abl. Sg.
indolent‑ior‑e
indolent‑ior‑e
indolent‑ior‑e
Nom. Pl.
indolent‑ior‑es
indolent‑ior‑es
indolent‑ior‑a
Gen. Pl.
indolent‑ior‑um
indolent‑ior‑um
indolent‑ior‑um
Dat. Pl.
indolent‑ior‑ibus
indolent‑ior‑ibus
indolent‑ior‑ibus
Akk. Pl.
indolent‑ior‑es
indolent‑ior‑es
indolent‑ior‑a
Abl. Pl.
indolent‑ior‑ibus
indolent‑ior‑ibus
indolent‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indolent‑issim‑us
indolent‑issim‑a
indolent‑issim‑um
Gen. Sg.
indolent‑issim‑i
indolent‑issim‑ae
indolent‑issim‑i
Dat. Sg.
indolent‑issim‑o
indolent‑issim‑ae
indolent‑issim‑o
Akk. Sg.
indolent‑issim‑um
indolent‑issim‑am
indolent‑issim‑um
Abl. Sg.
indolent‑issim‑o
indolent‑issim‑a
indolent‑issim‑o
Nom. Pl.
indolent‑issim‑i
indolent‑issim‑ae
indolent‑issim‑a
Gen. Pl.
indolent‑issim‑orum
indolent‑issim‑arum
indolent‑issim‑orum
Dat. Pl.
indolent‑issim‑is
indolent‑issim‑is
indolent‑issim‑is
Akk. Pl.
indolent‑issim‑os
indolent‑issim‑as
indolent‑issim‑a
Abl. Pl.
indolent‑issim‑is
indolent‑issim‑is
indolent‑issim‑is