Konjugation zu «subrubēre, subrubeō,-,-»

Konjugation zu «subrubēre, subrubeō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
subrube‑o
subrube‑a‑m
subrube‑ba‑m
subrube‑re‑m
subrube‑b‑o
2. Pers. Sg.
subrube‑s
subrube‑a‑s
subrube‑ba‑s
subrube‑re‑s
subrube‑bi‑s
3. Pers. Sg.
subrube‑t
subrube‑a‑t
subrube‑ba‑t
subrube‑re‑t
subrube‑bi‑t
1. Pers. Pl.
subrube‑mus
subrube‑a‑mus
subrube‑ba‑mus
subrube‑re‑mus
subrube‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
subrube‑tis
subrube‑a‑tis
subrube‑ba‑tis
subrube‑re‑tis
subrube‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
subrube‑nt
subrube‑a‑nt
subrube‑ba‑nt
subrube‑re‑nt
subrube‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
subrubens subrubentis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
subrube‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
subrube‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
subrube
subrube‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
subrubere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
subrubens
subrubens
subrubens
Gen. Sg.
subrubent‑is
subrubent‑is
subrubent‑is
Dat. Sg.
subrubent‑i
subrubent‑i
subrubent‑i
Akk. Sg.
subrubent‑em
subrubent‑em
subrubens
Abl. Sg.
subrubent‑e
subrubent‑e
subrubent‑e
Nom. Pl.
subrubent‑es
subrubent‑es
subrubent‑ia
Gen. Pl.
subrubent‑ium
subrubent‑ium
subrubent‑ium
Dat. Pl.
subrubent‑ibus
subrubent‑ibus
subrubent‑ibus
Akk. Pl.
subrubent‑es, subrubent‑is
subrubent‑es, subrubent‑is
subrubent‑ia
Abl. Pl.
subrubent‑ibus
subrubent‑ibus
subrubent‑ibus

Gerundium

Gen.
subrube‑ndi
Dat.
subrube‑ndo
Akk.
subrube‑ndum
Abl.
subrube‑ndo