Deklination zu «sānctus a um»

Deklination zu «sānctus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
sancte
Adverb Komparativ
sanctius
Adverb Superlativ
sanctissime, sanctissume

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
sanct‑us
sanct‑a
sanct‑um
Gen. Sg.
sanct‑i
sanct‑ae
sanct‑i
Dat. Sg.
sanct‑o
sanct‑ae
sanct‑o
Akk. Sg.
sanct‑um
sanct‑am
sanct‑um
Abl. Sg.
sanct‑o
sanct‑a
sanct‑o
Vok. Sg.
sanct‑e
Nom. Pl.
sanct‑i
sanct‑ae
sanct‑a
Gen. Pl.
sanct‑orum
sanct‑arum
sanct‑orum
Dat. Pl.
sanct‑is
sanct‑is
sanct‑is
Akk. Pl.
sanct‑os
sanct‑as
sanct‑a
Abl. Pl.
sanct‑is
sanct‑is
sanct‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
sanct‑ior
sanct‑ior
sanct‑ius
Gen. Sg.
sanct‑ior‑is
sanct‑ior‑is
sanct‑ior‑is
Dat. Sg.
sanct‑ior‑i
sanct‑ior‑i
sanct‑ior‑i
Akk. Sg.
sanct‑ior‑em
sanct‑ior‑em
sanct‑ius
Abl. Sg.
sanct‑ior‑e
sanct‑ior‑e
sanct‑ior‑e
Nom. Pl.
sanct‑ior‑es
sanct‑ior‑es
sanct‑ior‑a
Gen. Pl.
sanct‑ior‑um
sanct‑ior‑um
sanct‑ior‑um
Dat. Pl.
sanct‑ior‑ibus
sanct‑ior‑ibus
sanct‑ior‑ibus
Akk. Pl.
sanct‑ior‑es
sanct‑ior‑es
sanct‑ior‑a
Abl. Pl.
sanct‑ior‑ibus
sanct‑ior‑ibus
sanct‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
sanct‑issim‑us
sanct‑issim‑a
sanct‑issim‑um
Gen. Sg.
sanct‑issim‑i
sanct‑issim‑ae
sanct‑issim‑i
Dat. Sg.
sanct‑issim‑o
sanct‑issim‑ae
sanct‑issim‑o
Akk. Sg.
sanct‑issim‑um
sanct‑issim‑am
sanct‑issim‑um
Abl. Sg.
sanct‑issim‑o
sanct‑issim‑a
sanct‑issim‑o
Nom. Pl.
sanct‑issim‑i
sanct‑issim‑ae
sanct‑issim‑a
Gen. Pl.
sanct‑issim‑orum
sanct‑issim‑arum
sanct‑issim‑orum
Dat. Pl.
sanct‑issim‑is
sanct‑issim‑is
sanct‑issim‑is
Akk. Pl.
sanct‑issim‑os
sanct‑issim‑as
sanct‑issim‑a
Abl. Pl.
sanct‑issim‑is
sanct‑issim‑is
sanct‑issim‑is