Konjugation zu «repūgnāre, repūgnō, repūgnāvī, repūgnātum»

Konjugation zu «repūgnāre, repūgnō, repūgnāvī, repūgnātum»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
repugn‑o
repugn‑e‑m
repugna‑ba‑m
repugna‑re‑m
repugna‑b‑o
2. Pers. Sg.
repugna‑s
repugn‑e‑s
repugna‑ba‑s
repugna‑re‑s
repugna‑bi‑s
3. Pers. Sg.
repugna‑t
repugn‑e‑t
repugna‑ba‑t
repugna‑re‑t
repugna‑bi‑t
1. Pers. Pl.
repugna‑mus
repugn‑e‑mus
repugna‑ba‑mus
repugna‑re‑mus
repugna‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
repugna‑tis
repugn‑e‑tis
repugna‑ba‑tis
repugna‑re‑tis
repugna‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
repugna‑nt
repugn‑e‑nt
repugna‑ba‑nt
repugna‑re‑nt
repugna‑bu‑nt

Perfektstamm Aktiv

Perf. Ind. Akt. Perf. Konj. Akt. Plusquamperf. Ind. Akt. Plusquamperf. Konj. Akt. Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
repugnav‑i
repugnav‑eri‑m
repugnav‑era‑m
repugnav‑isse‑m
repugnav‑ero
2. Pers. Sg.
repugnav‑isti
repugnav‑eri‑s
repugnav‑era‑s
repugnav‑isse‑s
repugnav‑eris
3. Pers. Sg.
repugnav‑it
repugnav‑eri‑t
repugnav‑era‑t
repugnav‑isse‑t
repugnav‑erit
1. Pers. Pl.
repugnav‑imus
repugnav‑eri‑mus
repugnav‑era‑mus
repugnav‑isse‑mus
repugnav‑erimus
2. Pers. Pl.
repugnav‑istis
repugnav‑eri‑tis
repugnav‑era‑tis
repugnav‑isse‑tis
repugnav‑eritis
3. Pers. Pl.
repugnav‑erunt, repugnav‑ere
repugnav‑eri‑nt
repugnav‑era‑nt
repugnav‑isse‑nt
repugnav‑erint

Perfektstamm Passiv

Perf. Ind. Pass. Perf. Konj. Pass. Plusquamperf. Ind. Pass. Plusquamperf. Konj. Pass. Fut. II Ind. Pass.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.
repugnat‑um est
repugnat‑um sit
repugnat‑um erat
repugnat‑um esset
repugnat‑um erit
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
repugnans repugnantis
Part. Fut. Akt.
repugnaturus a um
Part. Perf. Pass.
repugnat‑um
Gerundium
repugna‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
repugna‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
repugna
repugna‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
repugnare
repugna‑ri, repugna‑rier
Infinitiv Perf.
repugnav‑isse
repugnat‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
repugnatur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
repugnat‑um iri

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
repugnans
repugnans
repugnans
Gen. Sg.
repugnant‑is
repugnant‑is
repugnant‑is
Dat. Sg.
repugnant‑i
repugnant‑i
repugnant‑i
Akk. Sg.
repugnant‑em
repugnant‑em
repugnans
Abl. Sg.
repugnant‑e
repugnant‑e
repugnant‑e
Nom. Pl.
repugnant‑es
repugnant‑es
repugnant‑ia
Gen. Pl.
repugnant‑ium
repugnant‑ium
repugnant‑ium
Dat. Pl.
repugnant‑ibus
repugnant‑ibus
repugnant‑ibus
Akk. Pl.
repugnant‑es, repugnant‑is
repugnant‑es, repugnant‑is
repugnant‑ia
Abl. Pl.
repugnant‑ibus
repugnant‑ibus
repugnant‑ibus

Partizip Perfekt Passiv (PPP)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
repugnat‑us
repugnat‑a
repugnat‑um
Gen. Sg.
repugnat‑i
repugnat‑ae
repugnat‑i
Dat. Sg.
repugnat‑o
repugnat‑ae
repugnat‑o
Akk. Sg.
repugnat‑um
repugnat‑am
repugnat‑um
Abl. Sg.
repugnat‑o
repugnat‑a
repugnat‑o
Nom. Pl.
repugnat‑i
repugnat‑ae
repugnat‑a
Gen. Pl.
repugnat‑orum
repugnat‑arum
repugnat‑orum
Dat. Pl.
repugnat‑is
repugnat‑is
repugnat‑is
Akk. Pl.
repugnat‑os
repugnat‑as
repugnat‑a
Abl. Pl.
repugnat‑is
repugnat‑is
repugnat‑is

Partizip Futur Aktiv

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
repugnatur‑us
repugnatur‑a
repugnatur‑um
Gen. Sg.
repugnatur‑i
repugnatur‑ae
repugnatur‑i
Dat. Sg.
repugnatur‑o
repugnatur‑ae
repugnatur‑o
Akk. Sg.
repugnatur‑um
repugnatur‑am
repugnatur‑um
Abl. Sg.
repugnatur‑o
repugnatur‑a
repugnatur‑o
Nom. Pl.
repugnatur‑i
repugnatur‑ae
repugnatur‑a
Gen. Pl.
repugnatur‑orum
repugnatur‑arum
repugnatur‑orum
Dat. Pl.
repugnatur‑is
repugnatur‑is
repugnatur‑is
Akk. Pl.
repugnatur‑os
repugnatur‑as
repugnatur‑a
Abl. Pl.
repugnatur‑is
repugnatur‑is
repugnatur‑is

Gerundium

Gen.
repugna‑ndi
Dat.
repugna‑ndo
Akk.
repugna‑ndum
Abl.
repugna‑ndo