Konjugation zu «illabōrāre, illabōrō,-,-»

Konjugation zu «illabōrāre, illabōrō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
illabor‑o
illabor‑e‑m
illabora‑ba‑m
illabora‑re‑m
illabora‑b‑o
2. Pers. Sg.
illabora‑s
illabor‑e‑s
illabora‑ba‑s
illabora‑re‑s
illabora‑bi‑s
3. Pers. Sg.
illabora‑t
illabor‑e‑t
illabora‑ba‑t
illabora‑re‑t
illabora‑bi‑t
1. Pers. Pl.
illabora‑mus
illabor‑e‑mus
illabora‑ba‑mus
illabora‑re‑mus
illabora‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
illabora‑tis
illabor‑e‑tis
illabora‑ba‑tis
illabora‑re‑tis
illabora‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
illabora‑nt
illabor‑e‑nt
illabora‑ba‑nt
illabora‑re‑nt
illabora‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
illaborans illaborantis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
illabora‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
illabora‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
illabora
illabora‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
illaborare
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
illaborans
illaborans
illaborans
Gen. Sg.
illaborant‑is
illaborant‑is
illaborant‑is
Dat. Sg.
illaborant‑i
illaborant‑i
illaborant‑i
Akk. Sg.
illaborant‑em
illaborant‑em
illaborans
Abl. Sg.
illaborant‑e
illaborant‑e
illaborant‑e
Nom. Pl.
illaborant‑es
illaborant‑es
illaborant‑ia
Gen. Pl.
illaborant‑ium
illaborant‑ium
illaborant‑ium
Dat. Pl.
illaborant‑ibus
illaborant‑ibus
illaborant‑ibus
Akk. Pl.
illaborant‑es, illaborant‑is
illaborant‑es, illaborant‑is
illaborant‑ia
Abl. Pl.
illaborant‑ibus
illaborant‑ibus
illaborant‑ibus

Gerundium

Gen.
illabora‑ndi
Dat.
illabora‑ndo
Akk.
illabora‑ndum
Abl.
illabora‑ndo