Deklination zu «perturbatus a um»

Deklination zu «perturbatus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
perturbate
Adverb Komparativ
perturbat‑ius
Adverb Superlativ
perturbat‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
perturbat‑us
perturbat‑a
perturbat‑um
Gen. Sg.
perturbat‑i
perturbat‑ae
perturbat‑i
Dat. Sg.
perturbat‑o
perturbat‑ae
perturbat‑o
Akk. Sg.
perturbat‑um
perturbat‑am
perturbat‑um
Abl. Sg.
perturbat‑o
perturbat‑a
perturbat‑o
Nom. Pl.
perturbat‑i
perturbat‑ae
perturbat‑a
Gen. Pl.
perturbat‑orum
perturbat‑arum
perturbat‑orum
Dat. Pl.
perturbat‑is
perturbat‑is
perturbat‑is
Akk. Pl.
perturbat‑os
perturbat‑as
perturbat‑a
Abl. Pl.
perturbat‑is
perturbat‑is
perturbat‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
perturbat‑ior
perturbat‑ior
perturbat‑ius
Gen. Sg.
perturbat‑ior‑is
perturbat‑ior‑is
perturbat‑ior‑is
Dat. Sg.
perturbat‑ior‑i
perturbat‑ior‑i
perturbat‑ior‑i
Akk. Sg.
perturbat‑ior‑em
perturbat‑ior‑em
perturbat‑ius
Abl. Sg.
perturbat‑ior‑e
perturbat‑ior‑e
perturbat‑ior‑e
Nom. Pl.
perturbat‑ior‑es
perturbat‑ior‑es
perturbat‑ior‑a
Gen. Pl.
perturbat‑ior‑um
perturbat‑ior‑um
perturbat‑ior‑um
Dat. Pl.
perturbat‑ior‑ibus
perturbat‑ior‑ibus
perturbat‑ior‑ibus
Akk. Pl.
perturbat‑ior‑es
perturbat‑ior‑es
perturbat‑ior‑a
Abl. Pl.
perturbat‑ior‑ibus
perturbat‑ior‑ibus
perturbat‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
perturbat‑issim‑us
perturbat‑issim‑a
perturbat‑issim‑um
Gen. Sg.
perturbat‑issim‑i
perturbat‑issim‑ae
perturbat‑issim‑i
Dat. Sg.
perturbat‑issim‑o
perturbat‑issim‑ae
perturbat‑issim‑o
Akk. Sg.
perturbat‑issim‑um
perturbat‑issim‑am
perturbat‑issim‑um
Abl. Sg.
perturbat‑issim‑o
perturbat‑issim‑a
perturbat‑issim‑o
Nom. Pl.
perturbat‑issim‑i
perturbat‑issim‑ae
perturbat‑issim‑a
Gen. Pl.
perturbat‑issim‑orum
perturbat‑issim‑arum
perturbat‑issim‑orum
Dat. Pl.
perturbat‑issim‑is
perturbat‑issim‑is
perturbat‑issim‑is
Akk. Pl.
perturbat‑issim‑os
perturbat‑issim‑as
perturbat‑issim‑a
Abl. Pl.
perturbat‑issim‑is
perturbat‑issim‑is
perturbat‑issim‑is