habitāre, habitō, habitāvī, habitātum
(a-Konjugation)
habiter:
1. Pers. Sg. Präs. Konj. Pass.
🇪🇸
habitar (el hábitat: natürliche Umwelt)
🇫🇷
habiter
🇵🇹
habitar (o habitante 'Einwohner')
-
wohnen, bewohnen
undae cesserunt habitandae
-
die Wogen wichen als Wohnsitze