Konjugation zu «ēvītāre, ēvītō, ēvītāvī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	evit‑o	evit‑e‑m	evita‑ba‑m	evita‑re‑m	evita‑b‑o
2. Pers. Sg.	evita‑s	evit‑e‑s	evita‑ba‑s	evita‑re‑s	evita‑bi‑s
3. Pers. Sg.	evita‑t	evit‑e‑t	evita‑ba‑t	evita‑re‑t	evita‑bi‑t
1. Pers. Pl.	evita‑mus	evit‑e‑mus	evita‑ba‑mus	evita‑re‑mus	evita‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	evita‑tis	evit‑e‑tis	evita‑ba‑tis	evita‑re‑tis	evita‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	evita‑nt	evit‑e‑nt	evita‑ba‑nt	evita‑re‑nt	evita‑bu‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	evitav‑i	evitav‑eri‑m	evitav‑era‑m	evitav‑isse‑m	evitav‑ero
2. Pers. Sg.	evitav‑isti	evitav‑eri‑s	evitav‑era‑s	evitav‑isse‑s	evitav‑eris
3. Pers. Sg.	evitav‑it	evitav‑eri‑t	evitav‑era‑t	evitav‑isse‑t	evitav‑erit
1. Pers. Pl.	evitav‑imus	evitav‑eri‑mus	evitav‑era‑mus	evitav‑isse‑mus	evitav‑erimus
2. Pers. Pl.	evitav‑istis	evitav‑eri‑tis	evitav‑era‑tis	evitav‑isse‑tis	evitav‑eritis
3. Pers. Pl.	evitav‑erunt, evitav‑ere	evitav‑eri‑nt	evitav‑era‑nt	evitav‑isse‑nt	evitav‑erint