Konjugation zu «obiacēre, obiaceō, obiacuī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	obiace‑o	obiace‑a‑m	obiace‑ba‑m	obiace‑re‑m	obiace‑b‑o
2. Pers. Sg.	obiace‑s	obiace‑a‑s	obiace‑ba‑s	obiace‑re‑s	obiace‑bi‑s
3. Pers. Sg.	obiace‑t	obiace‑a‑t	obiace‑ba‑t	obiace‑re‑t	obiace‑bi‑t
1. Pers. Pl.	obiace‑mus	obiace‑a‑mus	obiace‑ba‑mus	obiace‑re‑mus	obiace‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	obiace‑tis	obiace‑a‑tis	obiace‑ba‑tis	obiace‑re‑tis	obiace‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	obiace‑nt	obiace‑a‑nt	obiace‑ba‑nt	obiace‑re‑nt	obiace‑bu‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	obiacu‑i	obiacu‑eri‑m	obiacu‑era‑m	obiacu‑isse‑m	obiacu‑ero
2. Pers. Sg.	obiacu‑isti	obiacu‑eri‑s	obiacu‑era‑s	obiacu‑isse‑s	obiacu‑eris
3. Pers. Sg.	obiacu‑it	obiacu‑eri‑t	obiacu‑era‑t	obiacu‑isse‑t	obiacu‑erit
1. Pers. Pl.	obiacu‑imus	obiacu‑eri‑mus	obiacu‑era‑mus	obiacu‑isse‑mus	obiacu‑erimus
2. Pers. Pl.	obiacu‑istis	obiacu‑eri‑tis	obiacu‑era‑tis	obiacu‑isse‑tis	obiacu‑eritis
3. Pers. Pl.	obiacu‑erunt, obiacu‑ere	obiacu‑eri‑nt	obiacu‑era‑nt	obiacu‑isse‑nt	obiacu‑erint