Deklination zu «imprōvīsus a um»

Deklination zu «imprōvīsus a um»

Adverbien

Adverb Positiv	improvise, improviso
Adverb Komparativ	improvis‑ius
Adverb Superlativ

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	improvis‑us	improvis‑a, inprovisa	improvis‑um
Gen. Sg.	improvis‑i	improvis‑ae	improvis‑i
Dat. Sg.	improvis‑o	improvis‑ae	improvis‑o
Akk. Sg.	improvis‑um	improvis‑am	improvis‑um
Abl. Sg.	improvis‑o	improvis‑a, inprovisa	improvis‑o
Nom. Pl.	improvis‑i	improvis‑ae	improvis‑a, inprovisa
Gen. Pl.	improvis‑orum	improvis‑arum	improvis‑orum
Dat. Pl.	improvis‑is	improvis‑is	improvis‑is
Akk. Pl.	improvis‑os	improvis‑as	improvis‑a, inprovisa
Abl. Pl.	improvis‑is	improvis‑is	improvis‑is

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	improvis‑ior	improvis‑ior	improvis‑ius
Gen. Sg.	improvis‑ior‑is	improvis‑ior‑is	improvis‑ior‑is
Dat. Sg.	improvis‑ior‑i	improvis‑ior‑i	improvis‑ior‑i
Akk. Sg.	improvis‑ior‑em	improvis‑ior‑em	improvis‑ius
Abl. Sg.	improvis‑ior‑e	improvis‑ior‑e	improvis‑ior‑e
Nom. Pl.	improvis‑ior‑es	improvis‑ior‑es	improvis‑ior‑a
Gen. Pl.	improvis‑ior‑um	improvis‑ior‑um	improvis‑ior‑um
Dat. Pl.	improvis‑ior‑ibus	improvis‑ior‑ibus	improvis‑ior‑ibus
Akk. Pl.	improvis‑ior‑es	improvis‑ior‑es	improvis‑ior‑a
Abl. Pl.	improvis‑ior‑ibus	improvis‑ior‑ibus	improvis‑ior‑ibus