Konjugation zu «circumterere, circumterō,-,-»

Konjugation zu «circumterere, circumterō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
circumter‑o
circumter‑a‑m
circumter‑eba‑m
circumtere‑re‑m
circumter‑a‑m
2. Pers. Sg.
circumter‑i‑s
circumter‑a‑s
circumter‑eba‑s
circumtere‑re‑s
circumter‑e‑s
3. Pers. Sg.
circumter‑i‑t
circumter‑a‑t
circumter‑eba‑t
circumtere‑re‑t
circumter‑e‑t
1. Pers. Pl.
circumter‑i‑mus
circumter‑a‑mus
circumter‑eba‑mus
circumtere‑re‑mus
circumter‑e‑mus
2. Pers. Pl.
circumter‑i‑tis
circumter‑a‑tis
circumter‑eba‑tis
circumtere‑re‑tis
circumter‑e‑tis
3. Pers. Pl.
circumter‑u‑nt
circumter‑a‑nt
circumter‑eba‑nt
circumtere‑re‑nt
circumter‑e‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
circumterens circumterentis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
circumtere‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
circumtere‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
circumtere
circumter‑i‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
circumterere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
circumterens
circumterens
circumterens
Gen. Sg.
circumterent‑is
circumterent‑is
circumterent‑is
Dat. Sg.
circumterent‑i
circumterent‑i
circumterent‑i
Akk. Sg.
circumterent‑em
circumterent‑em
circumterens
Abl. Sg.
circumterent‑e
circumterent‑e
circumterent‑e
Nom. Pl.
circumterent‑es
circumterent‑es
circumterent‑ia
Gen. Pl.
circumterent‑ium
circumterent‑ium
circumterent‑ium
Dat. Pl.
circumterent‑ibus
circumterent‑ibus
circumterent‑ibus
Akk. Pl.
circumterent‑es, circumterent‑is
circumterent‑es, circumterent‑is
circumterent‑ia
Abl. Pl.
circumterent‑ibus
circumterent‑ibus
circumterent‑ibus

Gerundium

Gen.
circumtere‑ndi
Dat.
circumtere‑ndo
Akk.
circumtere‑ndum
Abl.
circumtere‑ndo