Deklination zu «metuens metuentis»

Deklination zu «metuens metuentis»

Adverbien

Adverb Positiv	metuent‑er
Adverb Komparativ	metuent‑ius
Adverb Superlativ	metuent‑issim‑e

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	metuens	metuens	metuens
Gen. Sg.	metuent‑is	metuent‑is	metuent‑is
Dat. Sg.	metuent‑i	metuent‑i	metuent‑i
Akk. Sg.	metuent‑em	metuent‑em	metuens
Abl. Sg.	metuent‑i	metuent‑i	metuent‑i
Nom. Pl.	metuent‑es	metuent‑es	metuent‑ia
Gen. Pl.	metuent‑ium	metuent‑ium	metuent‑ium
Dat. Pl.	metuent‑ibus	metuent‑ibus	metuent‑ibus
Akk. Pl.	metuent‑es, metuent‑is	metuent‑es, metuent‑is	metuent‑ia
Abl. Pl.	metuent‑ibus	metuent‑ibus	metuent‑ibus

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	metuent‑ior	metuent‑ior	metuent‑ius
Gen. Sg.	metuent‑ior‑is	metuent‑ior‑is	metuent‑ior‑is
Dat. Sg.	metuent‑ior‑i	metuent‑ior‑i	metuent‑ior‑i
Akk. Sg.	metuent‑ior‑em	metuent‑ior‑em	metuent‑ius
Abl. Sg.	metuent‑ior‑e	metuent‑ior‑e	metuent‑ior‑e
Nom. Pl.	metuent‑ior‑es	metuent‑ior‑es	metuent‑ior‑a
Gen. Pl.	metuent‑ior‑um	metuent‑ior‑um	metuent‑ior‑um
Dat. Pl.	metuent‑ior‑ibus	metuent‑ior‑ibus	metuent‑ior‑ibus
Akk. Pl.	metuent‑ior‑es	metuent‑ior‑es	metuent‑ior‑a
Abl. Pl.	metuent‑ior‑ibus	metuent‑ior‑ibus	metuent‑ior‑ibus