Deklination zu «iners inertis»

Deklination zu «iners inertis»

Adverbien

Adverb Positiv	inerter
Adverb Komparativ	inertius
Adverb Superlativ	inert‑issim‑e

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	iners	iners	iners
Gen. Sg.	inert‑is	inert‑is	inert‑is
Dat. Sg.	inert‑i	inert‑i	inert‑i
Akk. Sg.	inert‑em	inert‑em	iners
Abl. Sg.	inert‑i	inert‑i	inert‑i
Nom. Pl.	inert‑es	inert‑es	inert‑ia
Gen. Pl.	inert‑ium, inertum	inert‑ium, inertum	inert‑ium, inertum
Dat. Pl.	inert‑ibus	inert‑ibus	inert‑ibus
Akk. Pl.	inert‑es, inert‑is	inert‑es, inert‑is	inert‑ia
Abl. Pl.	inert‑ibus	inert‑ibus	inert‑ibus

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	inert‑ior	inert‑ior	inert‑ius
Gen. Sg.	inert‑ior‑is	inert‑ior‑is	inert‑ior‑is
Dat. Sg.	inert‑ior‑i	inert‑ior‑i	inert‑ior‑i
Akk. Sg.	inert‑ior‑em	inert‑ior‑em	inert‑ius
Abl. Sg.	inert‑ior‑e	inert‑ior‑e	inert‑ior‑e
Nom. Pl.	inert‑ior‑es	inert‑ior‑es	inert‑ior‑a
Gen. Pl.	inert‑ior‑um	inert‑ior‑um	inert‑ior‑um
Dat. Pl.	inert‑ior‑ibus	inert‑ior‑ibus	inert‑ior‑ibus
Akk. Pl.	inert‑ior‑es	inert‑ior‑es	inert‑ior‑a
Abl. Pl.	inert‑ior‑ibus	inert‑ior‑ibus	inert‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	inert‑issim‑us	inert‑issim‑a	inert‑issim‑um
Gen. Sg.	inert‑issim‑i, inertissumi	inert‑issim‑ae	inert‑issim‑i, inertissumi
Dat. Sg.	inert‑issim‑o	inert‑issim‑ae	inert‑issim‑o
Akk. Sg.	inert‑issim‑um	inert‑issim‑am	inert‑issim‑um
Abl. Sg.	inert‑issim‑o	inert‑issim‑a	inert‑issim‑o
Nom. Pl.	inert‑issim‑i, inertissumi	inert‑issim‑ae	inert‑issim‑a
Gen. Pl.	inert‑issim‑orum	inert‑issim‑arum	inert‑issim‑orum
Dat. Pl.	inert‑issim‑is	inert‑issim‑is	inert‑issim‑is
Akk. Pl.	inert‑issim‑os	inert‑issim‑as	inert‑issim‑a
Abl. Pl.	inert‑issim‑is	inert‑issim‑is	inert‑issim‑is